Weather forecast

Tomorrow we will see unsettled and unusual weather.
Instead of the sun rising at 05:24, a dog will rise,
a fiery red dog that will climb up through the sky,
wearing an iron chain round its neck,
and it will growl at the clouds
that will hastily make room for him.
At 13:37 he will be at the zenith and bark,
he’ll bend forward and chase everyone inside
                                                           with his furious scowl.
‘The dog is shining! The dog is shining!’ everyone will whisper,
but the dog won’t shine, the dog will yank at his chain
and bare his teeth.
Late in the afternoon he will descend to the horizon and howl.
Everyone will emerge again,
sit down on their benches outside their houses and say:
‘O dog, why are you howling . . . ’
People will want to pat him and console him
or give him something to eat.
But no one will be able to reach him
and everyone will close their eyes and let the howling
wash over them.
At 21:51 the dog will go down and never return.
The day after tomorrow the sun will shine again,
that big, round, dazzling thing that everyone knows,
the most ordinary thing in the whole cosmos,
that had already existed for billions of years before there was any mention
of a sky or a firmament,
and that does nothing but rise, set and shine.
It will be a pleasant day.
But should you wonder, the day after tomorrow, why you’re so sad,
it will be because you miss the dog,
the dog that will appear in the sky tomorrow.

Weerbericht

Weerbericht

Morgen wordt het grillig en ongewoon weer.
Niet de zon zal om 5 uur 24 opgaan, maar een hond,
een vuurrode hond die langs de hemel omhoog zal klimmen,
een ijzeren ketting om zijn hals,
en die zal grommen tegen de wolken,
die haastig plaats voor hem zullen maken.
Om 13 uur 37 zal hij in het zenit staan en blaffen,
zich vooroverbuigen en met zijn woeste blik ‘De hond schijnt! De hond schijnt!’ zal iedereen fluisteren,
maar de hond zal niet schijnen, de hond zal aan zijn ketting rukken
en zijn tanden ontbloten.
Laat in de middag zal hij afdalen naar de horizon en janken.
Iedereen zal weer naar buiten komen,
voor zijn huis op een bankje gaan zitten en zeggen:
‘O hond, waarom jankt u . . . ’
Men zal hem willen aaien en troosten
of iets te eten willen geven.
Maar niemand zal hem kunnen bereiken
en iedereen zal zijn ogen dichtdoen en het gejank gelaten
over zich heen laten komen.
Om 21 uur 51 zal de hond ondergaan en nooit meer terugkeren.
Overmorgen zal de zon weer schijnen,
dat grote, ronde, oogverblindende ding dat iedereen kent,
het gewoonste ding dat er in de hele kosmos bestaat,
dat al miljarden jaren bestond voordat er überhaupt sprake was
van een hemel of een firmament,
en dat niets anders doet dan opgaan, ondergaan en schijnen.
Het zal een aangename dag zijn.
Maar als u zich overmorgen afvraagt waarom u zo verdrietig bent,
dan is het omdat u de hond mist,
de hond die morgen aan de hemel staat.