Mannen, vrouwen

Mannen, vrouwen

Mannen, vrouwen

Ik zag mannen, vrouwen die van iemand hielden,
kinderen die van iemand hielden,
onbekenden, ontheemden die van iemand hielden

ik zag niemand die niet van iemand hield

ik zag het aan hun ogen,
hun manier van lopen,
en ook aan hun onhandigheid
en hun telkens even, onverhoeds terugkerende, vlijmscherpe onzekerheid

ik ging naar huis en keek in een spiegel,
vroeg mijzelf voor de duizendste keer:
‘en jij? houd jij van iemand?
houd jij echt van iemand?’

ik kneep mijn ogen dicht
en leunde met mijn hoofd tegen de spiegel.