DANGEROUS ABSENCES

Everyone’s full of murmurs. A drum filled
To the brim with secrets, weaknesses, always
On the move, off-beam, beside ourselves. 
Dangerous, these absences. Forgetting
The body out in the rain. Leaving it behind
With the parcels at the post-office, the bus station.
Frequencies of longing, radio waves, erasing                      
The contours of the individual…
                                                         And never more
Than when we’re head over heels, or jealous.
Then we play at being Tarzan, swinging across cities
On telegraph wires, all of a sudden masters of telepathy.
 
Then a face seems to hover in the air, ideas pop up in
Speech bubbles, carried from impossibly far. What
Are these deep looks, these voices, on the edge of sleep?  

GEVAARLIJKE ABSENCES

Vol gemurmel zit iedereen. Een ton, tot de rand toe
Gevuld met geheimen, zwaktes, rolt hij
Altijd iets naast het spoor, niet helemaal goed wijs.
Gevaarlijk zijn die absences. Ze laten
Het lichaam in de regen staan. Ze geven het op
Aan het loket met de postpakjes, bij het busstation.
Frequenties van verlangen, radiogolven, ze halen
De contouren af van elk individu…
                                                                     En nooit sterker
Dan in tijden van wilde verliefdheid, van jaloezie.
Dan spelen we Tarzan, slingeren aan de leidingdraden
Dwars door de steden, plotseling kampioen telepathie.
 
Dan zweeft er een gezicht in de lucht, in tekstballonnen
Floepen ideeën op, ultrawijd uitgezonden. Wat zijn dat
Voor diepe blikken, wat voor stemmen aan de inslaaprand?

GEFÄHRLICHE ABSENZEN

Voller Gemurmel steckt jeder. Eine Tonne, randvoll
Gefüllt mit Geheimnissen, Schwächen, rollt er
Immer ein wenig neben der Spur, nicht ganz bei Trost.
Gefährlich sind diese Absenzen. Sie lassen
Den Körper im Regen stehen. Sie geben ihn auf
Am Postschalter mit den Paketen, an der Busstation.
Frequenzen der Sehnsucht, Radiowellen, sie nehmen
Dem Einzelnen die Konturen…
                                                                        Und niemals stärker
Als in Zeiten des wilden Verliebtseins, der Eifersucht.
Dann spielen wir Tarzan, schwingen an Leitungsdrähten
Quer durch die Städte, plötzlich Meister der Telepathie.
 
Dann schwebt ein Gesicht in der Luft, in Sprechblasen
Poppen Ideen auf, ultraweit übertragen. Was sind das
Für tiefe Blicke, was für Stimmen am Einschlafrand?