Gedicht
Durs Grünbein
KIOSK BY THE SEA
Freedom – and the traffic carried on. The ideaHad taken hold en route. A tub of concrete
Standing at the end of the pier, no one knew why.
Kiosk by the sea, this was it. In the window
Blue-tinged postcards of faded summers.
How did we end up here? Because of the sea?
Who of us can say they are the same after years
Of egomania? The swifts sleep beyond the clouds,
Or that’s what the stories say. But what comes next?
I’m sorry, we hardly knew one another. And time
Was not something to be conserved, like nature.
Is the sand disappointed when evening falls?
We talk, blinking, as we sit by the fire.
If you see it, give it my regards. Say hello.
KIOSK AAN ZEE
Vrijheid – en voort ging het verkeer. Het ideeHeeft zich onderweg uitgebreid. Aan het eind van de pier
Stond een pot van beton, niemand wist waarvoor.
De kiosk aan zee, dat was ’r. In het raam hingen
Blauwige ansichtkaarten van verbleekte zomer.
Hoe zijn we hier geraakt? Vanwege de branding?
Wie is nog dezelfde na jaren egomanie?
Boven de wolken slapen de gierzwaluwen,
Aldus de legende. Maar hoe loopt die af?
Pardon, we kenden elkaar amper. En tijd was
Geen bezit dat we beheerden als de natuur.
Is het zand teleurgesteld als de schemering valt?
We praten, knipogen zolang we bij het vuur zitten.
Als je haar ziet, doe haar de groeten. Zeg goedendag.
KIOSK AM MEER
Freiheit – und weiter ging der Verkehr. Die IdeeHat sich ausgedehnt unterwegs. Am Ende der Mole
Stand ein Topf aus Beton, keiner wußte, wofür.
Der Kiosk am Meer, das war sie. Im Fenster hingen
Blaustichige Ansichtskarten verblichener Sommer.
Wie sind wir hierher gekommen? Der Brandung wegen?
Wer ist noch derselbe nach Jahren der Egomanie?
Über den Wolken schlafen die Mauersegler,
So geht die Legende. Aber wie geht sie weiter?
Verzeihung, wir kannten uns kaum. Und Zeit war
Kein Eigentum, das wir schützten wie die Natur.
Ist der Sand enttäuscht, wenn die Dämmerung fällt?
Wir sprechen, blinzeln solang wir am Feuer sitzen.
Wenn du sie siehst, grüß sie von mir. Sag Guten Tag.
Gedichten
Gedichten van Durs Grünbein
Close
KIOSK AAN ZEE
Vrijheid – en voort ging het verkeer. Het ideeHeeft zich onderweg uitgebreid. Aan het eind van de pier
Stond een pot van beton, niemand wist waarvoor.
De kiosk aan zee, dat was ’r. In het raam hingen
Blauwige ansichtkaarten van verbleekte zomer.
Hoe zijn we hier geraakt? Vanwege de branding?
Wie is nog dezelfde na jaren egomanie?
Boven de wolken slapen de gierzwaluwen,
Aldus de legende. Maar hoe loopt die af?
Pardon, we kenden elkaar amper. En tijd was
Geen bezit dat we beheerden als de natuur.
Is het zand teleurgesteld als de schemering valt?
We praten, knipogen zolang we bij het vuur zitten.
Als je haar ziet, doe haar de groeten. Zeg goedendag.
KIOSK BY THE SEA
Freedom – and the traffic carried on. The ideaHad taken hold en route. A tub of concrete
Standing at the end of the pier, no one knew why.
Kiosk by the sea, this was it. In the window
Blue-tinged postcards of faded summers.
How did we end up here? Because of the sea?
Who of us can say they are the same after years
Of egomania? The swifts sleep beyond the clouds,
Or that’s what the stories say. But what comes next?
I’m sorry, we hardly knew one another. And time
Was not something to be conserved, like nature.
Is the sand disappointed when evening falls?
We talk, blinking, as we sit by the fire.
If you see it, give it my regards. Say hello.
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère