In these despairing distances. Which can

In these despairing distances. Which can
be neither here nor there. They shimmer
from their domains. Lift themselves out
and blacken. It is
so dense. It is only
these last few days
which will return
to their places. One can change
place. But
no-one does it. Even
the atoms can change their
places with each other. And
everything itself.

Op die wanhopige afstanden. Die noch

Op die wanhopige afstanden. Die noch
hier kunnen zijn noch daar. Ze glanzen
vanuit hun domeinen. Tillen zichzelf
omhoog en worden zwart. Het is
zo dik. Het zijn enkel
deze laatste dagen
die naar hun plaats
teruggaan. Men kan
van plaats verwisselen. Maar
niemand die het doet. De
atomen zelf kunnen wel
van plaats verwisselen. En
alles zelf.

I dessa förtvivlade avstånd. Som varken
kan vara här eller där. De skimrar
ur sina domäner. Lyfter ut sig
själva och svartnar. Det är
så tjockt. Det är bara
de här sista dagarna
som ska återvända
till sina platser. Man kan byta
plats. Men
ingen gör det. Själva
atomerna kan byta sina
platser med varandra. Och
allt själv.