.


we shall all one by one
on our own day disappear
into black warm darkness.
you may play ten instruments
around your neck – when
the saints go marching in. saint
theresia of lisieux is a
mystery to me. somewhere in
the philippines someone asked
why it rains roses
rhythmically dancing like brown ladies
without thongs and clapping hands
on the altar of changing divine joy
into divine joy. roses that smell
pungently and sultrily make the nakedness
of their dance barer
than bare
descend on us.

.

 

we zullen allemaal een voor een
op onze eigen dag in zwarte
warme duisternis verdwijnen.
je mag dan wel tien instrumenten
om je nek bespelen – when
the saints go marching in. de heilige
theresia van lisieux stelt me
voor raadselen. ergens in
de filipijnen vroeg iemand
waarom het rozen regent
als bruine tantes ritmisch dansend
zonder string en in hun handen klappend op
het altar goddelijk genot in
goddelijk genot veranderen. rozen die zwaar
geuren en zwoel de naaktheid
van hun dans bloter maken
dan bloot
dalen op ons neer.