.
 

what I miss mainly? the light
that on a black old-fashioned
lincoln jacket is too warm in itself
too hot for the time of year:
in each corner of the soft yellow
room I have a ventilator
that makes me frown. a gnawing sense of guilt
something that excites in the silence
around cane the creaking of chairs
while in the garden the colours have finally
calmed down.
 
i am the flies here in this house
and I am one with the mirrors.
already dissolved a footstep the
kneeling the kiss on the ground
precious as a symbol of what
makes green seem green.

.


wat ik vooral mis? het licht
dat op een zwarte ouderwetse
lincolnjas te warm is van zichzelf
te heet voor de tijd van het jaar:
in elke hoek van de zachtgele
kamer heb ik een ventilator
die me de wenkbrauwen doet
fronsen. een knagend schuldgevoel
iets dat opwindt in de stilte
rond rotan het kraken van stoelen
terwijl in de tuin de kleuren eindelijk
tot bedaren zijn gekomen.

ik ben de vliegen hier in dit huis.
en met de speigels ben ik één
al ontbonden een voetstap het
knielen de kus op de grond
dierbaar ten teken van wat
groen groen doet lijken