IN THE SNARE OF THE NOSTRILS

Dawn is a woman
who breaks your windows with her breasts
– reddened are the nipples
suckled on by tramps . . .

And there goes the tocsin for the hunt . . .
(Damned be Vlachka and her Teleorman!)

Prepare the drop, the raid!
The oubliette for the guests!
Set your snares!
Spatter your face with blood,
as if African masks from the sleepless nights
were flowing from your arteries!
Trap the red foxes in the snare of your nostrils!

But above all
prepare the drop, the raid.
Even if nobody comes.
Dawn – when solitude
seems to you like a brain curdled on the walls.

IN DE VAL VAN DE NEUSVLEUGELS

De dageraad is een vrouw
         die je ramen breekt met haar borsten
         – roodgekleurd zijn de tepels
                          waar de clochards aan lurken…

Ach, daar luidt het uur van de jacht…
(Vervloekt zijn Vlasjka en haar Teleorman!)

Bereid de inval voor, de raid!
       De valdeur voor de gasten!
                         Zet de strikken!
       Besmeur je gezicht met bloed
       alsof uit je aderen de Afrikaanse maskers
       van slapeloze nachten vloeiden!
Vang zijn rode vossen in de val van je neusvleugels!

En vóór alles,
bereid de inval voor, de raid.
                       Ook wanneer niemand komt.
De dageraad – wanneer de eenzaamheid
        je toeschijnt als gestremde hersens op de muren.

DANS LE PIÈGE DES NARINES

L’aube est une femme
qui brise tes fenêtres avec ses seins
– rougis sont leurs mamelons
que tètent les clochards…

Ah, on entend sonner l’heure de la chasse…
(Maudits soient Vlachka et son Teleorman!)

Prépare la descente, le raid!
La trappe pour les invités!
Tends les lacets!
Éclabousse ton visage de sang,
comme si de tes artères coulaient
les masques africains des nuits sans sommeil!
Attrape ses renards roux dans le piège des narines!

Et, avant tout,
prépare la descente, le raid.
Même si personne n’y vient.
L’aube – quand la solitude
te semble être une cervelle caillée sur les murs.