Gedicht
Linda Maria Baros
THE GAS MASK
As far as you,the stairmakers collapse in places
gazing far into the horizon,
as far as you.
Swallowed and limp in the viscous cage of the stairs.
The awnings over doors, as far as you,
– calf skins, torn
by the tusks of boar.
In aromatic earth (kieselguhr), your wild eye,
your mouth of mercury.
As far as you, there is a street corner
where those who have neither house nor gods
sleep motionless in a cloud of crystal.
As through the dulled mouth of a drain,
through their torn clothes
the One on High sees them, with infinite pity.
As far as you, there’s a wide boulevard,
under which hangs
on long steel hooks,
like a gas mask,
the scalp of days past.
And the machine-gun you lean on as you keep on firing.
The bullets hum, and the caravan does not arrive.
As far as you – the words spoken. The false move.
You fire through the windows at yourself.
© Translation: 2008, Stephen Romer
Publisher: First published on PIW, , 2008
Publisher: First published on PIW, , 2008
HET GASMASKER
Tot bij joubezwijken hier en daar de tredenhouwers
die kijken in de verte, naar de horizon,
tot bij jou.
Ze verdwijnen zachtjes in het viskeuze gat van de trap.
De dekens van de deuren, tot bij jou,
– de kalfsvellen, verscheurd
door de slagtanden van everzwijnen.
In geurige aarde (kiezelgoer), je woeste oog,
je kwikzilveren mond.
Tot bij jou is er de straathoek
waar zij die zonder huis of goden zijn
roerloos slapen in een kristallen wolk.
Als door een vale kanaalmond
kijkt door hun kleren vol gaten
Hij-in-den-Hoge met eindeloos medelijden op hen neer.
Tot bij jou is er de brede boulevard
waaronder aan lange ijzeren haken
als een gasmasker
de scalp van de voorbije dagen hangt.
En de mitrailleur waarmee je langdurig schiet.
De kogels gonzen, de karavaan komt niet.
Tot bij jou – de gezegde woorden. De misstappen.
Je schiet door de ramen op jezelf.
© Vertaling: 2008, Micha J. Knijn
LE MASQUE À GAZ
Jusqu’à toi,les tailleurs de marches s’écroulent par endroits
regardant au loin vers l’horizon,
jusqu’à toi.
Engouffrés et mous dans la cage visqueuse de l’escalier.
Les couvertures des portes, jusqu’à toi,
– des peaux de veau, déchirées
par les broches des sangliers.
En terre aromatisée (kieselguhr), ton œil sauvage,
ta bouche de mercure.
Jusqu’à toi, il y a le coin de la rue
où dorment immobiles, dans un nuage de cristal,
ceux qui n’ont ni maison, ni dieux.
Comme à travers la bouche ternie d’un canal,
à travers leurs vêtements troués,
les regarde Celui d’en Haut, avec une pitié infinie.
Jusqu’à toi, il y a le grand boulevard,
au-dessous duquel pend
à de longs crochets d’acier,
comme un masque à gaz,
le scalp des jours passés.
Et la mitrailleuse avec laquelle tu tires longuement.
Les balles bourdonnent, la caravane ne vient pas.
Jusqu’à toi – les paroles dites. Le faux pas.
Tu tires à travers les fenêtres sur toi.
© 2006, Linda Maria Baros
From: La Maison en lames de rasoir
Publisher: Cheyne éditeur, France
From: La Maison en lames de rasoir
Publisher: Cheyne éditeur, France
Gedichten
Gedichten van Linda Maria Baros
Close
HET GASMASKER
Tot bij joubezwijken hier en daar de tredenhouwers
die kijken in de verte, naar de horizon,
tot bij jou.
Ze verdwijnen zachtjes in het viskeuze gat van de trap.
De dekens van de deuren, tot bij jou,
– de kalfsvellen, verscheurd
door de slagtanden van everzwijnen.
In geurige aarde (kiezelgoer), je woeste oog,
je kwikzilveren mond.
Tot bij jou is er de straathoek
waar zij die zonder huis of goden zijn
roerloos slapen in een kristallen wolk.
Als door een vale kanaalmond
kijkt door hun kleren vol gaten
Hij-in-den-Hoge met eindeloos medelijden op hen neer.
Tot bij jou is er de brede boulevard
waaronder aan lange ijzeren haken
als een gasmasker
de scalp van de voorbije dagen hangt.
En de mitrailleur waarmee je langdurig schiet.
De kogels gonzen, de karavaan komt niet.
Tot bij jou – de gezegde woorden. De misstappen.
Je schiet door de ramen op jezelf.
© 2008, Micha J. Knijn
From: La Maison en lames de rasoir
From: La Maison en lames de rasoir
THE GAS MASK
As far as you,the stairmakers collapse in places
gazing far into the horizon,
as far as you.
Swallowed and limp in the viscous cage of the stairs.
The awnings over doors, as far as you,
– calf skins, torn
by the tusks of boar.
In aromatic earth (kieselguhr), your wild eye,
your mouth of mercury.
As far as you, there is a street corner
where those who have neither house nor gods
sleep motionless in a cloud of crystal.
As through the dulled mouth of a drain,
through their torn clothes
the One on High sees them, with infinite pity.
As far as you, there’s a wide boulevard,
under which hangs
on long steel hooks,
like a gas mask,
the scalp of days past.
And the machine-gun you lean on as you keep on firing.
The bullets hum, and the caravan does not arrive.
As far as you – the words spoken. The false move.
You fire through the windows at yourself.
© 2008, Stephen Romer
Publisher: 2008, First published on PIW,
Publisher: 2008, First published on PIW,
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère