JOURNEY TO MICHAL

uneasiness mounting before the journey, the feeling getting strong on the final day you’ll do something you shouldn’t, that you’ve forgotten something, not your toothbrush, not the passport, but a much more important thing which couldn’t be put into the travel-bag, maybe all of your life until now, because what indeed is a journey if not the promise of a new life, la vita nuova, eschatological escape toward paradise, where you don’t want to be yet, even with an option for a roundtrip, but you know very well that you won’t return every time, sometimes the return’s just one more journey, not even to the same place, a never-ending chain of incarnations, but it’s not in your hands what you accept with free will, to hell with it, there shouldn’t be a teleological speculorum, simply speculate on your life, sell it and make a profit, drink the dividends away the night before the journey in order to kill that uneasiness, which ends unexpectedly of its own accord when you plop down into the aircraft’s seat or grip the steering wheel

this time it’s the wheel, the road’s familiar until suwalki, farther on the roads are lined with trucks until the border of germany, it’s sleeting, there’s a bit of a thaw, the very beginning of february, the window wipers hypnotize and you sink into a trance, someone else could sit in your place, and you could be someone else, with no memory, not seeing yourself in the mirror but other people, experiencing real pleasure in communicating which accelerates when you press the pedal, the loner’s horsepower purgatory without the promise of an orgasm

and those who have experienced the taste of touch still feel a gnawing in the bones, those who don’t feel it have already moved in another direction, it’s easier to travel up or down, half of the body goes adrift and rises together with the smoke of the small villages, a soul according to teleological speculorum is waiting especially for it, while the other half passes into the earth, one can see just a small knoll, there are few flowers along the road in this country, they put up a road sign, czarny punkt, there where more people experienced the taste of touch, but few around here pay attention to such signs, you too race through the towns way over the speed limit, poland’s here you say, a catholic country, everyone has liability insurance indulgences

the brakes squeal, it’s time to find lodging for the night, somewhere past poznan, right after you turned at the crossroad with the traffic-lights, you passed an inn, now you’re going back, a middle-aged man opens the door, his face indicates he could be a priest, as if he was waiting he invites you inside, stone house near the road, a sculpture of saint mary in the garden under an apple tree or pear, who can tell the difference in February, moreover it’s dark, it appears he was indeed waiting, he sits down at the table, says, I have piece of land, some hundred hectares, says, it’s gonna be bad with this agriculture in europe, but now eco-tourism is fashionable, so I straightened up the place but what sort of tourists come here, just like you, no need for entertainment, sleep over and then go their way, so I started one more business, when there’s an accident I get there fast with my equipment, good business, especially last year, at the nearest crossing there were six fatal accidents within half a year, but then not so long ago traffic-lights were installed, so things dried up, then he sinks into reverie, feel sorry about those people, but business was real good, you just sit and wait

REIS LANGS MICHAËL

de onrust die opkomt voor een reis, het gevoel dat de laatste dag in je opkomt dat je iets doet dat je niet zou moeten doen, dat je iets vergeten bent, geen tandenborstel, geen pas, maar iets veel belangrijkers dat je niet in je bagage kan stoppen, misschien wel je hele voorbije leven, want wat is een reis anders dan de belofte van een nieuw leven, la vita nuova, de eschatologische koers naar het paradijs, waar je nog helemaal niet heen wil, zelfs niet met een retourticket, aangezien je maar al te goed weet dat je er niet altijd van terugkomt, en soms is de terugkeer weer een andere reis, helemaal niet naar dezelfde plaats, een eindeloze aaneenschakeling van incarnaties, maar wat je uit vrije wil doet ligt niet in jouw macht, verdorie, hier toch geen theologische specula, je speculeert al genoeg in je leven, verkoopt een beetje duurder dan je koopt, verdrinkt je hele voorschot vlak voor je reis om die onrust kwijt te raken die plots uit zichzelf verdwijnt zodra je in het vliegtuig je plaats inneemt of het stuur vastpakt

in dit geval het stuur, de weg ken je alleen tot in suwalki, daarna langs wegen vol trucks tot aan de grens van duitsland, stortregen, dooiwater, begin februari, de ruitenwissers hypnotiseren je en brengen je in een reistrance, op jouw plaats zou iemand anders kunnen zitten, en je bent ook iemand anders, je herinnert je niets meer, in de spiegel zie je niet jezelf, maar iemand anders, waarmee het aangenaam samenzijn is, een gevoel dat nog toeneemt met het indrukken van de gaspedaal, het tweelitervagevuur van de eenzaat zonder belofte van een orgasme

en zij die de smaak van aanrakingen kenden, voelen nog pijn in hun botten, wie niet meer voelt, is al in een andere richting gaan bewegen, omlaag of omhoog reizen is gemakkelijker, de helft van het lichaam lost en stijgt samen met de rook van kleine dorpjes op, de ziel wacht alleen maar volgens de theologische specula, terwijl de andere helft in de aarde gaat, hop daar is weer een hobbel, weinig bloemen langs de weg in dit land, maar wel een verkeersbord, czarny punkt, waar er nog meer de smaak van aanrakingen hebben ervaren, maar hier wordt maar zelden gelet op verkeersborden, en ook jij vliegt met honderd per uur door het dorp, dit is polen, zeg je, een katholiek land, iedereen heeft er een aflaat voor burgerlijke aansprakelijkheid

de remmen piepen, tijd voor een overnachting, ergens voorbij poznan, net voorbij het kruispunt met de verkeerslichten ben je een herberg voorbijgereden, je rijdt terug, een man van middelbare leeftijd opent voorzichtig de deur, op het eerste gezicht zou hij een pastoor kunnen zijn, zoals hij wacht, vraagt om binnen te komen, een stenen huis langs de weg, in de tuin een mariabeeldje onder een appel- of perenboom, wie ziet het verschil in februari, het is nog donker, hij wacht blijkbaar echt, gaat aan tafel zitten, zegt ik heb zo’n honderd hectaren grond, zegt de landbouw zal erop achteruit gaan in europa, maar nu is plattelandstoerisme in de mode, dus heb ik mijn huis aangepast, alleen komen er hier helemaal geen toeristen, alleen zo iemand als jij, die hebben geen attracties nodig, overnachten en reizen weer verder, dus ben ik met nog een zaak begonnen, als er een ongeluk is kom ik eraan gesneld met mijn materiaal, een goede zaak, maar vorig jaar waren er op het dichtstbijzijnde kruispunt in een half jaar tijd wel zes dodelijke ongelukken, die zaak liep goed, maar toen hebben ze een verkeerslicht geplaatst, en toen was het gedaan, hij zinkt weg in gedachten, spijtig voor die mensen, maar die zaak liep goed, je zit en wacht

KELIONĖ PAS MICHALĄ

nerimas, kylantis prieš kelionę, paskutinę dieną stiprėjantis jausmas, kad darai kažką, ko neturėtum daryti, kad esi kažką pamiršęs, ne dantų šepetuką, ne pasą, bet žymiai svarbesnį dalyką, kurio negali įsidėti į kelionės krepšį, gal visą ligšiolinį gyvenimą, nes kas gi yra kelionė, jeigu ne naujo gyvenimo pažadas, la vita nuovo, eschatologinis bėgimas rojaus link, į kurį dar visiškai nesinori, tegu ir su grįžtamuoju ryšiu, tačiau gerai žinai, kad ne visada grįžti, kartais grįžimas tik dar viena kelionė, netgi ne į tą pačią vietą, nesibaigianti inkarnacijų grandinė, bet ne tavo valioje tai, ką laisva valia priimi, velniop, neturėtų čia būti teologinių speculorum, tiesiog spekuliuoji savo gyvenimu, kiek brangiau parduodi negu perki, pelną prageri avansu prieš pat kelionę, kad užmuštum tą nerimą, kuris netikėtai baigias savaime, vos krenti į lėktuvo sėdynę ar griebies už vairo

šįsyk vairas, kelias pažįstamas tik iki suvalkų, toliau trokų išvagotais keliais ligi vokietijos sienos, drengiant lietui, atlydys, pati vasario pradžia, langų valytuvams hipnotizuojant grimzti į kelionės transą, tavo vietoje galėtų sėdėti kitas, ir esi kitas, nebeturintis atminties, veidrodžiuose matantis ne save, tik kitus, patiriantis tikrąjį bendravimo malonumą, kuris didėja spaudžiant greičio pedalą, vienišiaus dviejų litrų skaistykla be orgazmo pažado

ir tie, kurie patyrė lytėjimo skonį, iki šiol jaučia maudulius kauluos, kurie nebejaučia, jau pakeitė judėjimo kryptį, keliauti žemyn ar aukštyn lengviau, atitrūksta pusė kūno ir kyla kartu su mažų kaimelių dūmais, siela anot teologinių speculorum to tik ir laukia, tuotarp kita pusė sulenda po žeme, vos kauburėlis tekyšo, šioj šaly gėlių pakelėj reta, stato kelio ženklą, czarny punkt, kur daugiau patyrusių lytėjimo skonį, bet čia retas paiso ženklų, leki ir tu per miestelius visu šimtu, čia lenkija, sakai, čia katalikų šalis, visi su civilinės atsakomybės indulgencijom

cypini stabdžius, metas nakvynei, kažkur už poznanės, vos pasukęs sankryžoj su šviesoforu, pravažiavai nakvynės namus, grįžti atbulas, pusamžis vyriokas praveria duris, iš veido galėtų būti kunigas, tarsi laukia, prašo vidun, mūrinis namas prie kelio, kieme marijos skulptūrėlė po obelia ar kriauše, kas ten supaisys vasario mėnesį ir dar tamsoj, pasirodo, iš tiesų laukia, prie stalo prisėda, sako, žemės turiu kokį šimtą hektarų, sako, blogai bus su tuo žemės ūkiu europoj, ale dabar madoj agroturizmas, va namą patvarkiau, tik anokie čia turistai, tokie kaip ir tu, jokių atrakcionų nereikia, pernakvoja ir toliau savo keliais, tai dar vienu bizniu užsiėmiau, kai avarija, atskubu su savo technika, geras biznis, ypač pernai, artimiausioj sankryžoj per pusę metų net šeši mirtini atvejai, geras biznis buvo, bet neseniai pastatė šviesoforą, tai ir baigės, paskui susimąsto, gaila tų žmonių, ale geras biznis buvo, sėdi ir lauki