Never Make Friends with a Crow

Never make friends with a crow!
a biologist said on the radio. A crow
gets attached to you easily, she’ll tap on
the window constantly, a crow can easily become psychotic.
Nothing happens here. Nothing. Gardens
in the rain. Lemons in moonlight. A flock of jackdaws
flew up with a huge racket by the ruin last night. The bells
softly through the haze. The smoke, the ringing. Once I saw
the eyes of a little girl cloud over, it was irreparable
right from the start, it hurts. The cloud floated over the
violet eyeball, slowly in toward the
pupil, and then I could no longer
follow it, that cloud.

RAAK NOOIT BEVRIEND MET EEN KRAAI

Raak nooit bevriend met een kraai!
zei een bioloog op de radio. De kraai
hecht zich snel, zij tikt
voortdurend op het raam, de kraai wordt al gauw psychotisch.
Hier gebeurt niets. Niets. Tuinen
in de regen. Citroenen in de maneschijn. Een vlucht kauwen schoot gisteravond met
groot kabaal bij de ruïne omhoog. De klokken, mild
in de nevel. Damp, klanken. Eens zag ik
de ogen van een klein meisje achter een wolk verdwijnen, het begin van
iets onherstelbaars, en dan de pijn. De wolk trok over het
violette oogwit langzaam naar
de pupil en daarna kon ik hem niet
meer volgen, de wolk.

BLI ALDRIG VÄN MED EN KRÅKA

Bli aldrig vän med en kråka!
sade en biolog i radion. Kråkan
fäster sig snabbt vid dig, hon knackar på
fönstret oavbrutet, kråkan blir lätt psykotisk.
Ingenting händer här. Ingenting. Trädgårdar
i regn. Citroner i månsken. En flock kajor lyfte med ett
häftigt oväsen vid ruinen igår kväll. Klockorna milt
genom diset. Röken, klangerna. Jag såg en gång
en liten flickas ögon gå i moln, det var irreparabelt
från början, det gör ont. Molnet drog över den
violetta ögonvitan långsamt inåt mot
pupillen och sedan kunde jag inte
följa det längre, molnet.