A LITTLE LEAF

A little leaf once fluttered down 
                       to t’ watter
A little leaf once floated down 
                       to t’ watter
And flowing on t’ little leaf 
                       cam’ t’ watter
And it were flowing, t’ little leaf, 
                       on t’ watter
And theer it twirled and swirled about 
                       i’ t’watter
For now that leaf were well-nigh t’ same 
                       as watter
And theer it mickle-trickled just 
                       like watter
And theer it dandled-dawdled just 
                       like watter
And theer it skittle-scuttled just 
                       like water
And theer it ripple-ruffled just 
                       like watter
That little ligging fallen leaf 
                       on t’ watter
Until tha could ha’ said that t’ leaf 
                       and t’ watter
Weren’t one of ’em a leaf, and t’ oth- 
                       er watter
But t’ watter now were leaf, and t’ leaf 
                       were watter
A little leaf once fluttered down 
                       to t’ watter
When t’ watter flowed, t’ leaf flowed and all. 
                       when t’ watter
Were still, then t’ leaf lay just as still 
                       on t’ watter
When t’ watter rose, t’ leaf rose along 
                       wi’ t’ watter
When t’ watter fell, t’ leaf fell as sharp 
                       as t’ watter
What t’ watter did, t’ leaf did and all 
                       i’ t’ watter
This leaf it fluttered any road 
                       to t’ watter
And t’ sky were blue and it were blue 
                       i’ t’ watter
One glistening gleam o’ blue and green 
                       were t’ watter
And t’ leaf it laughed and wi’ it laughed 
                       all t’ watter
But t’ leaf it weren’t no leaf now, it 
                       were watter
And it were nobbut leaf, were all 
                       that watter
That little leaf, it were my soul: 
                       and t’ watter?
A ringing o’ two harps it were, 
                       that watter
And glist’ning i’ that gleaming blue
                       o’ watter
I lay in Heaven in a sky
                       o’ watter
In Heaven’s blissful blue in all 
                       that watter 
A little leaf once fluttered down 
                       to t’ watter
A little leaf once floated down 
                       to t’ watter 

ІΧΦΟΥΣ ΕΙΣ ΑΕΙ

’T ER VIEL ’NE KEER

’T ER VIEL ’NE KEER

’t Er viel ’ne keer een bladjen op
                 het water
’t Er lag ’ne keer een bladjen op 
                 het water
En vloeijen op het bladje dei 
                 dat water
En vloeijen dei het bladjen op 
                 het water
En wentelen winkelwentelen 
                 in ’t water
Want ’t bladje was geworden lyk 
                 het water
Zoo plooibaer en zoo vloeijbaer als 
                 het water
Zoo lyzig en zoo leutig als 
                 het water
Zoo rap was ’t en gezwindig als 
                 het water
Zoo rompelend en zoo rimpelend 
                 als water
Zoo lag ’t gevallen bladjen op 
                 het water
En m’ ha’ gezeid het bladjen ende 
                 ’et water
’t En was niet ’t een een bladje en ’t an- 
                 der water
Maer water was het bladje en ’t bla- 
                 dje water
En ’t viel ’ne keer een bladjen op 
                 het water
Als ’t water liep het bladje liep 
                 als ’t water
Bleeft staen, het bladje stond daer op 
                 het water
En rees het water ’t bladje rees 
                 en ’t water
En daelde niet of ’t bladje daelde 
                 en ’t water
En dei niet of het bladje dei ’t 
                 in ’t water
Zoo viel der eens een bladjen op 
                 het water
En blauw was ’t aen den Hemel end’
                 in ’t water
En blauw en blank en groene blonk 
                 het water
En ’t bladje loech en lachen dei 
                 het water
Maer ’t bladje en wa’ geen bladje neen 
                 en ’t water
En was nie’ méér als ’t bladjen ook 
                 geen water
Myn ziele was dat bladjen: en 
                 dat water? –
Het klinken van twee harpen wa’
                 dat water
En blinkend in de blauwte en in 
                 dat water
Zoo lag ik in den Hemel van 
                 dat water
Den blauwen blyden Hemel van 
                 dat water!
En ’t viel ’ne keer een bladjen op 
                 het water
En ’t lag ’ne keer een bladjen op 
                 het water.

ІΧΦΟΥΣ ΕΙΣ ΑΕΙ