Gedicht
Arthur Sze
THE GREAT WHITE SHARK
DE WITTE HAAI
Al dagenlang gooit hij een spoor van tonijnbloedin de oceaan om zo een witte haai
te lokken zodat we zijn vin kunnen aanraken.
De kracht van het primitieve is parallactisch:
in een museum komt een chacmool over als elegant
en verfijnd beeldhouwwerk, als kunst, maar
zie hoe de priester het kloppend hart uit
het blauwe lijf van het slachtoffer rukt en het
nog pompend op de chacmool legt en we braken bijna.
We denken dat het gebruik van een berylliumgyroscoop
technologische superioriteit toont maar de drang
van ideologieën toen en nu maakt wraak meedogenloos.
De drang tot skydiven, abseilen, wildwaterkanoën
is de drang tot ontladen, de drang om te sterven.
Diamant en grafiet mogen dan allotrope vormen
van koolstof zijn, maar wat zijn de allotrope vormen
van ritueel en verlangen? Maanlicht op zwart water,
gele forsythia die bloesemt in een aprilnacht,
rode esdoornbladeren in stilte vallend in oktober:
de seizoenen zijn nog geen menselijke vormen van verlangen
© Vertaling: 2007, K. Michel
Chacmool (Maya): een liggende menselijke figuur met opgetrokken knieen, het hoofd zijwaarts gekeerd, de handen houden ter hoogte van de navel een schaal op.
THE GREAT WHITE SHARK
For days he has dumped a trail of tuna bloodinto the ocean so that a great white shark
might be lured, so that we might touch its fin.
The power of the primitive is parallactic:
in a museum exhibit, a chacmool appears as elegant
and sophisticated sculpture, as art, but
witness the priest rip the still-beating heart
out of the blue victim’s body and place it
pulsing on a chacmool and we are ready to vomit.
We think the use of a beryllium gyroscope
marks technological superiority, but the urge
of ideologies then and now makes revenge inexorable.
The urge to skydive, rappel, white-water kayak
is the urge to release, the urge to die.
Diamond and graphite may be allotropic forms
of carbon, but what are the allotropic forms
of ritual and desire? The moon shining on black water,
yellow forsythia blossoming in the April night,
red maple leaves dropping in silence in October:
the seasons are not yet human forms of desire.
From: Archipelago
Publisher: Copper Canyon Press,
Publisher: Copper Canyon Press,
Chacmool (Mayan): a reclining human figure with flexed knees, head turned to the side, hands holding a basin at the navel.
Gedichten
Gedichten van Arthur Sze
Close
DE WITTE HAAI
Al dagenlang gooit hij een spoor van tonijnbloedin de oceaan om zo een witte haai
te lokken zodat we zijn vin kunnen aanraken.
De kracht van het primitieve is parallactisch:
in een museum komt een chacmool over als elegant
en verfijnd beeldhouwwerk, als kunst, maar
zie hoe de priester het kloppend hart uit
het blauwe lijf van het slachtoffer rukt en het
nog pompend op de chacmool legt en we braken bijna.
We denken dat het gebruik van een berylliumgyroscoop
technologische superioriteit toont maar de drang
van ideologieën toen en nu maakt wraak meedogenloos.
De drang tot skydiven, abseilen, wildwaterkanoën
is de drang tot ontladen, de drang om te sterven.
Diamant en grafiet mogen dan allotrope vormen
van koolstof zijn, maar wat zijn de allotrope vormen
van ritueel en verlangen? Maanlicht op zwart water,
gele forsythia die bloesemt in een aprilnacht,
rode esdoornbladeren in stilte vallend in oktober:
de seizoenen zijn nog geen menselijke vormen van verlangen
© 2007, K. Michel
From: Archipelago
From: Archipelago
Chacmool (Maya): een liggende menselijke figuur met opgetrokken knieen, het hoofd zijwaarts gekeerd, de handen houden ter hoogte van de navel een schaal op.
THE GREAT WHITE SHARK
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère