KEEP TO THIS

Only what’s left of you
at this funeral, only some flowers, and
a municipal poet, yes, me. I too
have tried, only not under a
train, differently, perhaps less fatally:
in those final
seconds something can still be done, that’s how I did it.

What’s left of you, what they could still find, I
speak to it as if to a man
at a station, in a café, what I say
concerns the end and that’s so ordinary, so
deadly dull that I’m almost ashamed, but
what does one say faced with a drama?
A drama with some flowers, missing
characters. Or people? For me this is all just
a story: like the whole of reality.

Rest. Do nothing else, especially nothing rash.
Keep to this and if not nature will
probably keep you to it.

HOUD HET HIERBIJ

HOUD HET HIERBIJ

Alleen wat van je resten
op deze uitvaart, alleen wat bloemen,
en een gemeentelijk dichter, ja, ik.
Ook ik heb het geprobeerd, alleen
niet voor een trein, anders, misschien
minder dodelijk: in die allerlaatste
seconden is nog iets mogelijk, zo deed ik het.

Wat er van je over is, wat men nog kon vinden,
ik praat ertegen als tegen een man
op een station, in een koffiehuis, wat ik zeg
gaat over het einde en dat is zo gewoontjes,
zo dodelijk saai dat ik me bijna schaam,
maar wat te zeggen bij een drama?
Een drama met wat bloemen, ontbrekende
personages. Of personen? Voor mij is dit alles
maar een verhaal: als de volledige werkelijkheid.

Rust. Doe niets anders, vooral geen gekke dingen.
Houd het hierbij en anders zal de natuur
je waarschijnlijk hierbij houden.