Poem
Leonard Nolens
THE POET TO HIMSELF
Go on, just you try, unclothe meTo the bone, I’ll remain the final cut
Of your suit, the rested rectangle
Of your bed, your handiest form of hope.
And you, you’re nothing but a glimpse
Of me, oh you, my chain-smoking shadow
Between two trains, my moaning phantom
With suitcases, you, my hobbling ghost
Who will wash away through the slow revolving door
Of a derelict station.
Go on, just you try, forget me,
My friend, my frank absent slave.
I am your whip, you bleed from my hours.
I am your work and you are my servant.
© Translation: 2005, Scott Rollins
De dichter tegen zichzelf
De dichter tegen zichzelf
Toe maar, probeer het maar, kleed mij maar uitTot op het bot, ik blijf de laatste snit
Van je pak, de uitgeslapen rechthoek
Van je bed, je handigste vorm van hoop.
En jij, jij bent toch maar een glimp
Van mij, ach jij, mijn kettingrokende schaduw
Tussen twee treinen, mijn kreunende schim
Met koffers, jij, mijn hinkend spook
Dat weg zal spoelen in de trage draaideur
Van een afgedankt station.
Toe maar, probeer het maar, vergeet me maar,
Mijn vriend, mijn volmondig afwezige slaaf
Ik ben je zweep, jij bloedt mijn uren uit.
Ik ben je werk en jij bent mijn bediende.
© 1992, Leonard Nolens
From: Laat alle deuren op een kier. Verzamelde gedichten
Publisher: Querido, Amsterdam
From: Laat alle deuren op een kier. Verzamelde gedichten
Publisher: Querido, Amsterdam
Poems
Poems of Leonard Nolens
Close
THE POET TO HIMSELF
Go on, just you try, unclothe meTo the bone, I’ll remain the final cut
Of your suit, the rested rectangle
Of your bed, your handiest form of hope.
And you, you’re nothing but a glimpse
Of me, oh you, my chain-smoking shadow
Between two trains, my moaning phantom
With suitcases, you, my hobbling ghost
Who will wash away through the slow revolving door
Of a derelict station.
Go on, just you try, forget me,
My friend, my frank absent slave.
I am your whip, you bleed from my hours.
I am your work and you are my servant.
© 2005, Scott Rollins
From: Laat alle deuren op een kier. Verzamelde gedichten
From: Laat alle deuren op een kier. Verzamelde gedichten
THE POET TO HIMSELF
Go on, just you try, unclothe meTo the bone, I’ll remain the final cut
Of your suit, the rested rectangle
Of your bed, your handiest form of hope.
And you, you’re nothing but a glimpse
Of me, oh you, my chain-smoking shadow
Between two trains, my moaning phantom
With suitcases, you, my hobbling ghost
Who will wash away through the slow revolving door
Of a derelict station.
Go on, just you try, forget me,
My friend, my frank absent slave.
I am your whip, you bleed from my hours.
I am your work and you are my servant.
© 2005, Scott Rollins
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère