Poem
Leonard Nolens
Tell the children we’re no good 4
Tell the people, tell my relationsAnd friends I’m no good at relations
And friends. Tell a dead couple who made me
That I stayed ungrateful, implausibly
Phoney, a stranger at every birthday.
A child is ancient. I’ve lived for so long.
I’ve been here forever, so much longer
Than you with your threadbare manners, your ladies’
And gentlemen’s clothes. I run on ahead
With my rattle, my riddle, I’m too quick for you.
From time out of mind, you’ve been losing me.
© Translation: 2011, Paul Vincent
Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen 4
Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen 4
Zeg aan de mensen, zeg aan familieEn vrienden dat ik niet deug voor familie
En vrienden. Vertel een dood paar dat mij maakte
Dat ik ondankbaar bleef, ondenkbaar
Onecht, onherkenbaar op elke verjaardag.
Een kind is stokoud. Ik besta al zo lang.
Ik ga al een eeuwigheid mee, zoveel langer
Dan u met uw sleetse manieren, uw kleren
Van dames en heren. Ik ren voor u uit
Met mijn ratel, mijn raadsel, ik ben u te snel.
U raakt mij sinds mensenheugenis kwijt.
© 2011, Leonard Nolens
From: Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen
Publisher: Em. Querido's Uitgeverij, Amsterdam/Antwerpen
From: Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen
Publisher: Em. Querido's Uitgeverij, Amsterdam/Antwerpen
Poems
Poems of Leonard Nolens
Close
Tell the children we’re no good 4
Tell the people, tell my relationsAnd friends I’m no good at relations
And friends. Tell a dead couple who made me
That I stayed ungrateful, implausibly
Phoney, a stranger at every birthday.
A child is ancient. I’ve lived for so long.
I’ve been here forever, so much longer
Than you with your threadbare manners, your ladies’
And gentlemen’s clothes. I run on ahead
With my rattle, my riddle, I’m too quick for you.
From time out of mind, you’ve been losing me.
© 2011, Paul Vincent
From: Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen
From: Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen
Tell the children we’re no good 4
Tell the people, tell my relationsAnd friends I’m no good at relations
And friends. Tell a dead couple who made me
That I stayed ungrateful, implausibly
Phoney, a stranger at every birthday.
A child is ancient. I’ve lived for so long.
I’ve been here forever, so much longer
Than you with your threadbare manners, your ladies’
And gentlemen’s clothes. I run on ahead
With my rattle, my riddle, I’m too quick for you.
From time out of mind, you’ve been losing me.
© 2011, Paul Vincent
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère