How gladly I saw the widower a sprig of roses

How gladly I saw the widower a sprig of roses*
(shears in th’other hand, he was just pruning) the lady give.

I still see how the eye, the maiden’s eye moist light farewell
(by the troop-ship, by the troop-ship) had to bide farewell
bide not had to farewell bide.
Toot-toot. Farewell is. Pain a descending octave.

(Each tear was one in butter ration room temperature Holland.)

Were I to return in this flesh, the body full
(Two, three minutes out of time, life no regret) full of plopper wounds.
I married, bred, watched tv, fire, fire, fire, fire in the sweet village.
Today I lost my passport. My wife said: ‘Here. Take better care, man.’



* With the melody of hymn 138 in mind.

Hoe graag zag ik de weduwnaar een rozetak*

Hoe graag zag ik de weduwnaar een rozetak*
(het schaartje in de and’re hand, hij snoeide juist) de dame geven.

Ik zie nog voor me hoe het oog, het meisjesoog vol lichtvocht afscheid
(bij ’t troepenschip, het troepenschip) moest afscheid nemen
nemen niet moest afscheid nemen.
Werkelijk Toet. Afscheid doet. Pijn dalende kwint.

(Elke traan was één in boterbon kamertemp Holland.)

Keerde ik in den vleze terug, het lichaam vol
(Twee, drie minuten ongetijd, leven geen spijt) vol plopperwonden.
Ik trouwde, fokte, keek tv, brand, brand, brand, brand in ’t zoete dorpje.
Vandaag was ik mijn paspoort kwijt. Mijn vrouw zei: ‘Hier. Let beter op, man.’


* Indachtig de melodie van psalm 138