Then they said, those brains of mine:

Then they said, those brains of mine:
this particular article we don’t understand.
Is it in a language we don’t know?
No, it isn’t in a language we don’t know.
Is it on a subject we know nothing about?
No, we know a lot about the subject and find it interesting.
Why is it then as if the hutches of words
are empty?

In ditches and holes the connections wait
until the magazine closes itself. Put on my glasses,
to be on the safe side startles the pigeons.
Because the intelligible sentence doesn’t move,
rather, the unintelligible sentence moves.

We took you to heaven, now go figure it out for yourself.

Toen zeiden ze, die hersens van mij

Toen zeiden ze, die hersens van mij:
dit ene artikel begrijpen wij niet.
Is het in een taal die wij niet kennen?
Nee, dit is niet in een taal die wij niet kennen.
Gaat het over een onderwerp waar we niets van weten?
Nee, we weten veel over het onderwerp en vinden het interessant.
Waarom is het dan of de hokken der woorden
leeg zijn?

In greppels en holen wachten de verbanden
tot het tijdschrift zich sluit. Zet ik mijn bril op,
voor de zekerheid schrikken de duiven.
Want de begrijpelijke zin verplaatst niet
maar de onbegrijpelijke zin verplaatst.

We hebben je tot de hemel gebracht, nu zoek je het zelf maar uit.