PASAR

PASAR

vanaf de bovenste etages op de helderste nacht
kun je de drakenstaart er nog van zien
afgetekend tegen het exces van de nacht 

omzwachtelt die de oude kerk rivier van licht
duizenden kleine vuurtjes dansend op het gas
kijk, het eerste rode dak van het gebuurte 

steekt boven het moeras uit waar pastoor nga
vroeger altijd vertelde hoe hij zijn schoen verloor
verslonden door de aarde voordat al dit land 

fors genoeg gehoopt was om te bebouwen
huizen om ons allemaal te houden
gangen recht de lucht in gestapeld 

we waren dol op die lange, eindeloze relingen
zetten onze eerste stappen hoog in de lucht
het nieuwe grijze steen plakte nog onder je voeten 

tot de aarde ons terug naar beneden trok
ons weer naar buiten bracht op de warmste nachten
tante hasmah met haar verse kommen ijs

haar kerosinelamp een vuurtoren boven
ons hoofd de meute erachter en om
ons heen het water stralend overal

PASAR

on the clearest nights from the tallest floors
you can still see the dragon’s tail of it
laid out against the night’s extravagance 

swaddling the old church river of light
a thousand small fires dancing on the gas
see the first red roof of the neighbourhood 

raised above the swamp where pastor nga
used to tell the story of his lost left shoe
swallowed by the earth before all this land 

was piled firm enough for them to build on
houses to hold every one of us
corridors stacked right into the sky 

how we loved those long and endless railings
taking our first steps high up in the air
the new grey stone still sticky underfoot 

till the earth pulled us to the ground again
brought us back out on the hottest nights
aunty hasmah with her fresh bowls of ice 

her kerosene lamp a lighthouse above
our heads the crowd pressed behind and all
around us the river radiant everywhere