Poetry International Poetry International
Menu
  • Home
  • Poets & Poems
  • Poems
  • wat ik verstopte
    • Poem

    Radna Fabias

    Side by side

    wat ik verstopte

    wat ik verstopte

    wat ik verstopte

    velgen
    de onberispelijk opgepoetste in de zon glimmende velgen
    te groot en te duur voor de auto’s waaronder ze draaien


    de geblindeerde ruiten van de auto’s met de glimmende velgen
    de ver naar achteren leunende bestuurders van de auto’s met de geblindeerde ruiten en de
    glimmende velgen
    de explosieve bassen uit de in de kofferbak geïnstalleerde subwoofers
    het stof van de dorre velden
    en haarvet: groen
    of de zwarte versie
    ruikt naar olieraffinaderij
     
    perfect
    voor het haar van de moderne neger in de jaren 80
    perfect
    om de natuurlijke zwartheid te onderstrepen, te laten glinsteren
    perfect
    om het stof te dragen van
    de dorre velden waarop doornige struiken groeien
    het stof
    het door de passaatwind meegevoerde stof
    overal op en tussen
    barretjes
    langs alle al dan niet geasfalteerde wegen
    de vrouwen in de barretjes achter het traliewerk langs de wegen
    de vrouwen
    de gaten
    de vrouwen op straat
    maar niet als het donker is
    de gaten in de weg

    de mannen
    die bij de bar langs de wegen bier bier bier en soms een whiskey-cola drinken en
    uiteindelijk
    de auto vinden
    uiteindelijk
    wegrijden
    uiteindelijk
    het huis vinden
    uiteindelijk
    thuiskomen
    uiteindelijk
    de vrouw vinden die niet langs de weg bij de bar stond te drinken
    uiteindelijk
    haar geslacht zoeken
    aan haar geslacht herkennen waar ze zijn
    welk huis het is
    welke van de vele
    vrouwen
    met in leggings gehesen billen billen
    billen als bumpers waarop je naar een nabijgelegen eiland kunt liften
    zegt men
    vrouwen die hun kleren als een tweede huid dragen
    er bestaat niet zoiets als twee maten te klein
    mannen met zwarte vingers onder een afdakje naast hun huis
    onder een motorkap gebogen
    een zwetende bierfles in de hand
    dat afdakje heet een garage en
    dat is een monteur
    als hij shokkashobbe zegt
    bedoelt hij shock absorbers
    schokdempers
    hoe snel ze daar slijten
    want gaten in de wegen waarlangs
    mannen
    met tondeuses en scheermessen onder een boom
    zo’n man heet een barbier
    mannen die geld komen innen
    zo’n man heet een arabier
    mannen
    met wapens en whiskey onder een boom
    zo’n man heet een kaffer,
    onweerstaanbaar voor
    vrouwen
    met kinderen op de arm
    de geur van hun verbrande huid
    in de zon
    de gouden zon
    de gouden tanden
    vrouwen
    in wier haar de geur van chemische ontkroezer dagen later nog hangt
    daarbovenop de verbrande geur van hun gebakken haar
    want het moet gladder
    en het hoeft ook geen haar te zijn
    plastic
    op het hoofd en de vingers van de vrouwen
    vrouwen met krulspelden
    de huizen in snoepkleuren
    de kerken
    de in de kleur van rijpe bananen geschilderde kerken
    de tamarindebomen
    de leguanen
    de hagedissen met de half geamputeerde staarten
    de loslopende geiten
    de kraaiende hanen
    de aan bomen geketende honden

    de overreden zwerfhonden
    de onder olie lekkende auto’s slapende zwerfhonden

    de kogels die klinken als vuurwerk

    het vuurwerk tegen boze geesten
    de kogels tegen boze mensen
    de kogels van boze mensen
    de kranten vol bloed
    de zware, ronkende motoren van de even zware jongens
    de oude vrouwen langs de wegen
    ze verkopen staatsloten
    ze verkopen hoop
    langs de wegen
    langs de gaten in de wegen
    in het stof
    de straatjongens op te kleine fietsen
    hoe ze op de fiets om net menstruerende meisjes dansen
    de moeders die daarvoor waarschuwen
    de moeders
    alleen
    het stof
    het gras in de tuin van mensen die wel een sproeier kunnen betalen
    groener
    de kleur van de mensen die wel een sproeier kunnen betalen
    bleker dan
    de junk in de tuin van de mensen die wel een sproeier kunnen betalen
    de spullen onder de arm van de junk in de tuin van de mensen die wel een sproeier kunnen
    betalen
    de diepzwarte kleur van de straatjunk aan wiens voeten een dikke laag eelt is gegroeid
    dat zijn natuurlijke schoenzolen
    de autowrakken
    het zwerfvuil
    de dorstige aarde
    de apocalyptische regenbuien
    de wind
    de orkanen
    de spaanstalige soaps
    de siliconen borsten van de vrouwen in de spaanstalige soaps
    het bloederige nieuws uit de nabijgelegen landen
    de missverkiezingen
    de siliconen borsten van miss venezuela

    de moedertaal
    de officiële taal
    de officieuze taal
    de officieus gesegregeerde supermarkten
    de officieus gesegregeerde scholen
    de onthoofde haan in de tuin van de overbuurvrouw
    de tarotkaarten van de overbuurvrouw
    de wierook van de overbuurvrouw
    de wierook in de banaangele kerken
    de kerken
    de waarzegsters
    de heksen die de gokker bedienen
    het gokken
    misschien morgen winnen misschien morgen wel winnen
    de zwetende, tegen elkaar schurende lichamen
    dat heet dansen
    de hitte
    het washandje in de broekzak van de buschauffeur
    de hete lucht blazende ventilatoren
    de stoet rouwende mensen
    de mensen die zich op de doodskist van een geliefde laten vallen en schreeuwen
    dat heet rouwen


    de begraafplaatsen waar mensenresten op elkaar gestapeld liggen
    de vrouwenstemmen die de rozenkrans bidden
    de transistorradio
    de vrouwenstemmen uit de transistorradio die de rozenkrans bidden
    de weesgegroetjes
    de onzevaders
    de verheven stemmen van het volk uit de transistorradio de dj
    die over de liedjes uit de transistorradio praat
    de verzoeknummers uit de transistorradio waar de dj overheen praat
    de abrupt vallende nacht
    de terechte angst in de nacht
    de geesten
    het rimpelende asfalt
    het gebrek aan vluchtwegen
    het gebrek aan seizoenen
    het gebrek

    hoe alles door zee omringd is
    hoe alles onder de zon verschroeit

    de verschrikking
    de toeristen
    altijd lachen naar toeristen
    dat heet opvoeding
    de zon
    het blauw
    het onmogelijke blauw van de lucht
    het onmogelijke blauw van de zee
    de vissers in bootjes drijvend op de onmogelijk blauwe, transparante zee
    het zand
    de aangespoelde vissenstaarten in het witte zand
    het witte zand bij het onmogelijke blauw van de zee
    het witte zand dat verdacht veel lijkt op het stof
    het stof

         		  

    © 2018, Radna Fabias
    From: Habitus
    Publisher: De Arbeiderspers, Amsterdam
    Poems
    Poems of Radna Fabias
    Close

    wat ik verstopte

    velgen
    de onberispelijk opgepoetste in de zon glimmende velgen
    te groot en te duur voor de auto’s waaronder ze draaien


    de geblindeerde ruiten van de auto’s met de glimmende velgen
    de ver naar achteren leunende bestuurders van de auto’s met de geblindeerde ruiten en de
    glimmende velgen
    de explosieve bassen uit de in de kofferbak geïnstalleerde subwoofers
    het stof van de dorre velden
    en haarvet: groen
    of de zwarte versie
    ruikt naar olieraffinaderij
     
    perfect
    voor het haar van de moderne neger in de jaren 80
    perfect
    om de natuurlijke zwartheid te onderstrepen, te laten glinsteren
    perfect
    om het stof te dragen van
    de dorre velden waarop doornige struiken groeien
    het stof
    het door de passaatwind meegevoerde stof
    overal op en tussen
    barretjes
    langs alle al dan niet geasfalteerde wegen
    de vrouwen in de barretjes achter het traliewerk langs de wegen
    de vrouwen
    de gaten
    de vrouwen op straat
    maar niet als het donker is
    de gaten in de weg

    de mannen
    die bij de bar langs de wegen bier bier bier en soms een whiskey-cola drinken en
    uiteindelijk
    de auto vinden
    uiteindelijk
    wegrijden
    uiteindelijk
    het huis vinden
    uiteindelijk
    thuiskomen
    uiteindelijk
    de vrouw vinden die niet langs de weg bij de bar stond te drinken
    uiteindelijk
    haar geslacht zoeken
    aan haar geslacht herkennen waar ze zijn
    welk huis het is
    welke van de vele
    vrouwen
    met in leggings gehesen billen billen
    billen als bumpers waarop je naar een nabijgelegen eiland kunt liften
    zegt men
    vrouwen die hun kleren als een tweede huid dragen
    er bestaat niet zoiets als twee maten te klein
    mannen met zwarte vingers onder een afdakje naast hun huis
    onder een motorkap gebogen
    een zwetende bierfles in de hand
    dat afdakje heet een garage en
    dat is een monteur
    als hij shokkashobbe zegt
    bedoelt hij shock absorbers
    schokdempers
    hoe snel ze daar slijten
    want gaten in de wegen waarlangs
    mannen
    met tondeuses en scheermessen onder een boom
    zo’n man heet een barbier
    mannen die geld komen innen
    zo’n man heet een arabier
    mannen
    met wapens en whiskey onder een boom
    zo’n man heet een kaffer,
    onweerstaanbaar voor
    vrouwen
    met kinderen op de arm
    de geur van hun verbrande huid
    in de zon
    de gouden zon
    de gouden tanden
    vrouwen
    in wier haar de geur van chemische ontkroezer dagen later nog hangt
    daarbovenop de verbrande geur van hun gebakken haar
    want het moet gladder
    en het hoeft ook geen haar te zijn
    plastic
    op het hoofd en de vingers van de vrouwen
    vrouwen met krulspelden
    de huizen in snoepkleuren
    de kerken
    de in de kleur van rijpe bananen geschilderde kerken
    de tamarindebomen
    de leguanen
    de hagedissen met de half geamputeerde staarten
    de loslopende geiten
    de kraaiende hanen
    de aan bomen geketende honden

    de overreden zwerfhonden
    de onder olie lekkende auto’s slapende zwerfhonden

    de kogels die klinken als vuurwerk

    het vuurwerk tegen boze geesten
    de kogels tegen boze mensen
    de kogels van boze mensen
    de kranten vol bloed
    de zware, ronkende motoren van de even zware jongens
    de oude vrouwen langs de wegen
    ze verkopen staatsloten
    ze verkopen hoop
    langs de wegen
    langs de gaten in de wegen
    in het stof
    de straatjongens op te kleine fietsen
    hoe ze op de fiets om net menstruerende meisjes dansen
    de moeders die daarvoor waarschuwen
    de moeders
    alleen
    het stof
    het gras in de tuin van mensen die wel een sproeier kunnen betalen
    groener
    de kleur van de mensen die wel een sproeier kunnen betalen
    bleker dan
    de junk in de tuin van de mensen die wel een sproeier kunnen betalen
    de spullen onder de arm van de junk in de tuin van de mensen die wel een sproeier kunnen
    betalen
    de diepzwarte kleur van de straatjunk aan wiens voeten een dikke laag eelt is gegroeid
    dat zijn natuurlijke schoenzolen
    de autowrakken
    het zwerfvuil
    de dorstige aarde
    de apocalyptische regenbuien
    de wind
    de orkanen
    de spaanstalige soaps
    de siliconen borsten van de vrouwen in de spaanstalige soaps
    het bloederige nieuws uit de nabijgelegen landen
    de missverkiezingen
    de siliconen borsten van miss venezuela

    de moedertaal
    de officiële taal
    de officieuze taal
    de officieus gesegregeerde supermarkten
    de officieus gesegregeerde scholen
    de onthoofde haan in de tuin van de overbuurvrouw
    de tarotkaarten van de overbuurvrouw
    de wierook van de overbuurvrouw
    de wierook in de banaangele kerken
    de kerken
    de waarzegsters
    de heksen die de gokker bedienen
    het gokken
    misschien morgen winnen misschien morgen wel winnen
    de zwetende, tegen elkaar schurende lichamen
    dat heet dansen
    de hitte
    het washandje in de broekzak van de buschauffeur
    de hete lucht blazende ventilatoren
    de stoet rouwende mensen
    de mensen die zich op de doodskist van een geliefde laten vallen en schreeuwen
    dat heet rouwen


    de begraafplaatsen waar mensenresten op elkaar gestapeld liggen
    de vrouwenstemmen die de rozenkrans bidden
    de transistorradio
    de vrouwenstemmen uit de transistorradio die de rozenkrans bidden
    de weesgegroetjes
    de onzevaders
    de verheven stemmen van het volk uit de transistorradio de dj
    die over de liedjes uit de transistorradio praat
    de verzoeknummers uit de transistorradio waar de dj overheen praat
    de abrupt vallende nacht
    de terechte angst in de nacht
    de geesten
    het rimpelende asfalt
    het gebrek aan vluchtwegen
    het gebrek aan seizoenen
    het gebrek

    hoe alles door zee omringd is
    hoe alles onder de zon verschroeit

    de verschrikking
    de toeristen
    altijd lachen naar toeristen
    dat heet opvoeding
    de zon
    het blauw
    het onmogelijke blauw van de lucht
    het onmogelijke blauw van de zee
    de vissers in bootjes drijvend op de onmogelijk blauwe, transparante zee
    het zand
    de aangespoelde vissenstaarten in het witte zand
    het witte zand bij het onmogelijke blauw van de zee
    het witte zand dat verdacht veel lijkt op het stof
    het stof

         		  

    From: Habitus

    wat ik verstopte

    Sponsors
    Gemeente Rotterdam
    Nederlands Letterenfonds
    Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
    Prins Bernhard cultuurfonds
    Lira fonds
    Versopolis
    J.E. Jurriaanse
    Gefinancierd door de Europese Unie
    Elise Mathilde Fonds
    Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
    Veerhuis
    VDM
    Partners
    LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère