Journey to the oases

I met her
burying her remains in the sand
with a practiced, light hand,
like a woman who died three years past.
Has the desert grown on you? I asked.
She nodded.
From mountain caves
came intermittent moans,
and it occurred to me
that some might not reach their summit
because they choose the wrong ghosts,
for as you know
things become more difficult
when the body's alchemy vanishes.
The cans of yellow corn
emptied by the guide
Atop his chickens, roasted
on an open flame,
fail to delight
my shivering heart;
I warmed it
with more clothes.
For her part
the slim girl proposed
dancing ‘til the morning
to keep the foxes away
from the food's scent.
The fire slowly died down
when faced with her smooth moves
then it flared up,
suddenly,
in the bodies stretched out
in sleeping bags.

Een reis naar de oasen

Ik zag haar
hoe zij met geoefende hand
haar hoopje poep in het zand begroef
zoals een vrouw die drie jaar geleden was gestorven
Ik vraag: Ken je de woestijn?
Ze knikt
Uit de grotten in de bergen
klinkt gezucht met vlagen
Ze overvalt mij met te zeggen
dat sommigen geen hoogtepunt bereiken
door een verkeerde keuze van de geesten
Zoals je weet
wordt het moeilijker
als de chemie van het lichaam wijkt
Ze hebben niet geholpen, de trommels met geel kafferkoren
die de woestijngids
boven de gebraden kippen
– op het vuur –
leegde
om mijn trillend  hart
te verblijden
dat ik
met veel kleren
van haar
heb verwarmd
Een jong meisje stelt voor
te dansen tot de morgen
om vossen weg te houden
van het eten . . .
Het vuur dooft langzaam
in een prachtige dans en vlamt
weer op
in lange lijven
die in koffers duiken

رحلة الى الواحات