I am not a whole garden

Like a flower
I let the bees rest on my face.
I feel their nimble feet
Crowding my cheek.
I stop,
avoid any command
to my body:
only celebrate that moment
In silence.
I watch it
crawling down to my neck.
They sting me;
with kindness they suck my nectar.
I hide behind their violent desires.
I like my eyes now
their movements confirm my existence
and allow me to see more
of their comings . . . longings;
The boldest of them
slide into a narrower passage
between my breasts.

At night,
I sneak to the kitchen:
open a jar of honey
with hidden pride,
fill a teaspoon
and start to taste myself.

Ik ben geen echte tuin

Als een bloem . . .
laat ik bijen op mijn gezicht rusten
ik voel tere pootjes
op mijn wangen samenkomen
en beweeg me niet
Geef geen opdracht
aan mijn lichaam
dan stil
te genieten van het moment
Ik volg de bijen
die naar mijn nek lopen
prikken
en voorzichtig van mijn nectar drinken
Ik verberg me achter onlesbare dorst
en houd van mijn ogen
omdat hun bewegingen mijn bestaan bevestigen
en mij in staat stellen meer te zien
wat als geroepen komt
De moedigste bijen
marcheren naar de nauwe doorgang
tussen mijn borsten

's Nachts sluip ik naar de keuken
open met verborgen trots
de honingpot
pak een kleine lepel
en proef mijzelf

لستُ حديقةً كاملة