Theorie van de wind

Na de regen. Verspreide plassen.
Ik loop door het bos.
Broedende kleurige vogels.
Witte geluiden die de lucht doorsnijden.
Stenen door de stroom van een klysma voorzien.
Rillende sluitspieren van de kiezels.
Rillende beklemming van het vlees van de kiezels.
Met het waaien van de wind draait het daglicht
binnenstebuiten, overspoelt het veld en
voor even is er zicht tot voorbij de eeuwigheid.
De wind fluistert me in
‘had ik maar dit helende licht, je zou zien
dat niemand ooit het bijltje erbij neer zou gooien.’
Jij, rare zoete beminde wind.
Jij bedrieglijk grenzeloze borstkas!

風の説

風の説

雨後。浅瀬あり。
林をたどつていく。
色鳥の繁殖。
物音の空へのしろい浸透。
石はせせらぎに浣腸される。
石ころの括約筋のふるへ。
石ころの肉の悩みのふるへ。
風のゆらぐにつれ
陽は裏返つて野に溢れ
人は一瞬千里眼をもつ。
風はわたしにささやく。
《この光の麻薬さえあれば
ね、螻蛄の水渡りだつて
あなたに見せてあげられるわ》
このいとしい風めが。
嘘つきのひろびろの胸めが。