THE HEROIN SESTINA

DE HEROÏNESESTINA

Wat voor zin had het? Het stonede,
gejaagde, gesnoven, gespoten leven. Een goedkope
komedie door vreemden gespeeld. Tijd
platgewalst. De 1001 namen van heroïne
als taal gekauwd. Niets wat je nog weet
of je herinnert dan de vuile smaak

ervan en de namen: snuff, Death, a little taste,
H – uitgesproken als etch – sugar, brownstone,
scag, de SHIT, ghoda gaadi, #4 china, You-Know,
garad, god, the gear, junk, monkey blow,
the law, the habit, material, cheez, heroïne.
De zin? Het was de verspilde tijd,

die soms zo heerlijk terugkeert,
dat fantoomgevoel, de harde pijnsmaak
achter in je keel, de warme heroïne-
drip, de hit, de rush, de whack, de stone.
Je wilt het nu, zoals het je opvreet,
alles platslaat wat je weet 

tot een smalle witte streep. Ik bedoel: ik weet
waarom het trekt: de schedel slaat de tijd
zo rijk, zo zacht
dat je hem amper hoort. Hunker naar die blinde paddensmaak.
Toen je zei: ‘Ik meen het, we leven als stenen,’
brak je iets in me wat alleen heroïne

kon helen. Heroïnes dikke, zoete vragen,
haar hulpeloze liefde, haar weten-
schap van het oneindige. Waarom de steen weer
de heuvel op duwen? Hem niet laten liggen met het uur-
werk, slapend aan de bar? Probeer een beetje
van iets zoets dat een zoet kind heerlijk vindt, breed

in de heupen waar je de pijn vergeet. Laat
me erin voor één keer en ik geef je heroïne
een beetje maar
ter vervanging van de zinloze troep die je weet.
Sommigen zeggen dat hij terugkomt, de tijd,
om je te straffen met de tijd die je doodde, je brood-

nuchter, onwetend achter te laten, het geluksstofje ontvlood
je systeem, niet in staat om het woord heroïne te proeven
zonder nog één keer haar stone te willen voelen. 

THE HEROIN SESTINA

What was the point of it? The stoned
life, the chased, snorted, shot life. Some low
comedy with a cast of strangers. Time
squashed flat. The 1001 names of heroin
chewed like language. Nothing now to know
or remember but the dirty taste

of it, and the names: snuff, Death, a little taste,
H – pronounce it etch – , sugar, brownstone,
scag, the SHIT, ghoda gaadi, #4 china, You-Know,
garad, god, the gear, junk, monkey blow,
the law, the habit, material, cheez, heroin. 
The point? It was the wasted time,

which comes back lovely sometimes,
a ghost sense say, say that hard ache taste
back in your throat, the warm heroin
drip, the hit, the rush, the whack, the stone. 
You want it now, the way it lays you low,
flattens everything you know

to a thin white line. I’m saying, I know
the pull of it: the skull rings time
so beautiful, so low
you barely hear it. Itch this blind toad taste.
When you said, “I mean it, we live like stones,”
you broke something in me only heroin 

could fix. The thick sweet amaze of heroin,
helpless its love, its know-
ledge of the infinite. Why push the stone
back up the hill? Why not leave it with the time-
keep, asleep at the bar? Try a little taste
of something sweet that a sweet child will adore, low

in the hips where the aches all go. Allow
me in this one time and I’ll give you heroin,
just a taste
to replace the useless stuff you know.
Some say it comes back, the time,
to punish you with the time you killed, leave you stone

sober, unknowing, the happiness chemical blown 
from your system, unable to taste the word heroin
without wanting its stone one last time.