Akhmatova in Lambertville

Akhmatova in Lambertville

De openbaringen van ijs, precies:
elk blad draagt zichzelf in glas,
elke steel is een draad in een doorzichtig snoer,

elke halm nu eens echt van metaal.
Bomen op de heuvel exploderen als vuurwerk
in de minuut dat de zon doeltreft.

Velden zweven, gebleekte lakens in de middag
spoken als het licht heengaat.
Het landschap huivert maar houdt het vol.

IJsschotsen kruisen op de Delaware,
dwingen hem naar beneden in onnatuurlijke stilte;
clarificatie bespeur ik als ik speur

naar de weg - niets dan het geknars van de ploeg
terwijl hij sneeuw schuift, zout en zand strooit.
Tegen donker zijn dit slechts vaste heuvels,

korrels opgenomen in de nieuwe sneeuwval.
Ook wij maken weinig indruk als we
te middernacht teruglopen van de stad

op vogelvoeten - eendenpoten op de helling
die we voetje voor voetje beklimmen op weg naar de deur,
te verkleumd om de slapstick te waarderen.

Hoe stak je die onverlichte
heruitgevonden straten over
met jouw angst voor het verkeer en je gebroken schoen?

Er zijn ochtenden dat het druipt en kraakt.
We trekken glasstaven van relingen,
knippen naar de autoschaduw.

Akhmatova in Lambertville

The revelations of ice, exactly:
each leaf carries itself in glass,
each stem is a fuse in a transparent flex,

each blade, for once, truly metallic.
Trees on the hill explode like fireworks
for the minute the sun hits.

Fields hover: bleached sheets in the afternoon,
ghosts as the light goes.
The landscape shivers but holds.

Ice floes cruise the Delaware,
force it under in unnatural silence;
clarification I watch as I watch

the road - nothing but the grind of the plough
as it banks snow, drops salt and grit.
By dark these are just settled hills,

grains embedded in the new fall.
We, too, make little impression
walking back from town at midnight

on bird’s feet - duck’s feet on the ramp
where we inch and scrabble our way to the door,
too numb to mind the slapstick.

How did you cross
those unlit, reinvented streets
with your fear of traffic and your broken shoe?

There are mornings when it drips and cracks.
We pull glass bars from railings,
chip at the car’s shadow.