Poem
Tonnus Oosterhoff
recently fell (I) fell
recently fell (I) fella worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
broke nothing
then all lost children
suddenly flowed underneath,
I became a sack of stooped, skinny children
I should not have fallen
–
all lost children
suddenly flowed underneath
and I became a sack of stooped, shivering boys
I should not have fallen
we passed through the fields
sometimes one did drown yet
more often not, not us
–
we passed through the meadows
where one did drown, sometimes
yet more often not, not us
a cloud as a floe
in the hard wind
above the river
I go tonight
clouds as floes
in the hard wind
above the river
attack in flight
on the water floated a gauge
in the waves drifted an anchor
–
ice floes in the hard wind
on the river. the hard wind on the river
I go tonight
the clouds pile up
against the moon
recently fell (I) fell
a worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
broke nothing
–
play school the lower back
I used to be a stooped boy
with my back against the wall
–
recently fell (I) fell
a worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
we passed through the fields
sometimes one did drown, yet
more often not, not us
kill the curtain
–
head became heavy
after the fall I could get up right away
broke nothing
_
afer the fall I could not get up
broke nothing
–
it could get up right away after the fall
the just fallen snow could get up right away
the just shot lion could get up right away
the woman in childbirth, café lioness, up and away
–
head becomes so heavy
head becomes so heavy
brain foaming brown
pig seeks redress,
–
my head, I should have at least
with my arm, ah…
but on the water drifted an anchor,
in the waves drifted a gauge
–
I grabbed (at) something white:
the ice piled up a rabbit’s head
it came to me I had gone down to turn away
the world from the underworld
the order
the severe winter sun, a severe case of
–
it’s raining upwards, it’s snowing in the country
we wish each other a happy old year
–
we trudged through the fields
we flew as we went, carts to our knuckles,
killing all curtains in
passing. clouds as floes
deep beneath us floated gauges
not boards but spell-bound children, punished
for allowing one of their circle to drown.
they had laughed it. they had done it.
the spell broke (the ice) ?
laatst viel ik viel
laatst viel ik viel
(ik) zakte door een slechte plank
(ik) kwam goed maar slecht neer
terecht maar goed
brak niets maar
brak niets
maar alle kinderen verloren
stroomden opeens onderlangs,
ik werd een zak kromme, magere kinderen
ik had niet vallen moeten
–
alle kinderen verloren
stroomden opeens onderlangs
en ik werd een zak kromme, bevende jongetjes
ik had niet vallen moeten
we trokken door de velden
er verdronk best een soms maar
vaker niet, wij niet
–
we trokken door de weiden
er verdronk er best een, soms
maar vaker niet, wij niet
een wolk als een schol
in de harde wind
boven de rivier
ik ga vannacht
wolken als schollen
in de harde wind
boven de rivier
de aanval vlucht
in het water dreef een meter
op de golven dobberde een anker
–
ijsschollen in de harde wind
op de rivier. de harde wind op de rivier
ik ga vannacht
tegen de maan
kruien de wolken
laatst viel ik viel
(ik) zakte door een slechte plank
(ik) kwam goed maar slecht neer
terecht maar goed
brak niets maar
brak niets
–
bewaar school de onder rug
vroeger was ik een krom jongetje
met de rug tegen de muur
–
laatst viel ik viel
(ik) zakte door een slechte plank
(ik) kwam goed maar slecht neer
terecht maar goed
brak niets maar
we trokken door de velden
er verdronk best een soms maar
vaker niet, wij niet
slacht het gordijn
–
het hoofd werd zwaar
ik kon na de val meteen lopen
brak niets
–
ik kon na de val niet meer lopen
brak niets
–
het kon na de val meteen lopen
de pasgevallen sneeuw kon meteen lopen
de pasgeschoten leeuw kon meteen lopen
de kraamvrouw, caféleeuwinnetje, liet alles lopen
–
het hoofd wordt zo zwaar
het hoofd wordt zo zwaar
het brein schuimt bruin
het varken haalt verhaal,
–
ik had mijn hoofd toch minstens
met mijn arm, ach...
maar in het water dobberde een anker,
op de golven dobberde een meter
–
ik greep (naar) iets wits:
het ijs kruide een konijnekop
in mij kwam (op) dat ik afgedaald was om de wereld
de onderwereld af te wentelen
de opdracht
de ernstige winterzon, een ernstig geval van
–
het regent naar boven, het sneeuwt in het platte
we wensen elkander oudjaar
–
we sjouwden door de velden
we vlogen lopend, karren in onze knuisten,
slachtten in het voorbijgaan
gordijnen. wolken als schollen
diep beneden ons dreven meters
geen planken maar betoverde kinderen, gestraft
omdat ze uit hun kring een hadden laten verdrinken.
ze hadden het gelachen. ze hadden het gedaan.
de betovering brak (het ijs) ?
(ik) zakte door een slechte plank
(ik) kwam goed maar slecht neer
terecht maar goed
brak niets maar
brak niets
maar alle kinderen verloren
stroomden opeens onderlangs,
ik werd een zak kromme, magere kinderen
ik had niet vallen moeten
–
alle kinderen verloren
stroomden opeens onderlangs
en ik werd een zak kromme, bevende jongetjes
ik had niet vallen moeten
we trokken door de velden
er verdronk best een soms maar
vaker niet, wij niet
–
we trokken door de weiden
er verdronk er best een, soms
maar vaker niet, wij niet
een wolk als een schol
in de harde wind
boven de rivier
ik ga vannacht
wolken als schollen
in de harde wind
boven de rivier
de aanval vlucht
in het water dreef een meter
op de golven dobberde een anker
–
ijsschollen in de harde wind
op de rivier. de harde wind op de rivier
ik ga vannacht
tegen de maan
kruien de wolken
laatst viel ik viel
(ik) zakte door een slechte plank
(ik) kwam goed maar slecht neer
terecht maar goed
brak niets maar
brak niets
–
bewaar school de onder rug
vroeger was ik een krom jongetje
met de rug tegen de muur
–
laatst viel ik viel
(ik) zakte door een slechte plank
(ik) kwam goed maar slecht neer
terecht maar goed
brak niets maar
we trokken door de velden
er verdronk best een soms maar
vaker niet, wij niet
slacht het gordijn
–
het hoofd werd zwaar
ik kon na de val meteen lopen
brak niets
–
ik kon na de val niet meer lopen
brak niets
–
het kon na de val meteen lopen
de pasgevallen sneeuw kon meteen lopen
de pasgeschoten leeuw kon meteen lopen
de kraamvrouw, caféleeuwinnetje, liet alles lopen
–
het hoofd wordt zo zwaar
het hoofd wordt zo zwaar
het brein schuimt bruin
het varken haalt verhaal,
–
ik had mijn hoofd toch minstens
met mijn arm, ach...
maar in het water dobberde een anker,
op de golven dobberde een meter
–
ik greep (naar) iets wits:
het ijs kruide een konijnekop
in mij kwam (op) dat ik afgedaald was om de wereld
de onderwereld af te wentelen
de opdracht
de ernstige winterzon, een ernstig geval van
–
het regent naar boven, het sneeuwt in het platte
we wensen elkander oudjaar
–
we sjouwden door de velden
we vlogen lopend, karren in onze knuisten,
slachtten in het voorbijgaan
gordijnen. wolken als schollen
diep beneden ons dreven meters
geen planken maar betoverde kinderen, gestraft
omdat ze uit hun kring een hadden laten verdrinken.
ze hadden het gelachen. ze hadden het gedaan.
de betovering brak (het ijs) ?
From: Leegte lacht
Publisher: De Bezige Bij, Amsterdam
Publisher: De Bezige Bij, Amsterdam
Poems
Poems of Tonnus Oosterhoff
Close
recently fell (I) fell
recently fell (I) fella worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
broke nothing
then all lost children
suddenly flowed underneath,
I became a sack of stooped, skinny children
I should not have fallen
–
all lost children
suddenly flowed underneath
and I became a sack of stooped, shivering boys
I should not have fallen
we passed through the fields
sometimes one did drown yet
more often not, not us
–
we passed through the meadows
where one did drown, sometimes
yet more often not, not us
a cloud as a floe
in the hard wind
above the river
I go tonight
clouds as floes
in the hard wind
above the river
attack in flight
on the water floated a gauge
in the waves drifted an anchor
–
ice floes in the hard wind
on the river. the hard wind on the river
I go tonight
the clouds pile up
against the moon
recently fell (I) fell
a worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
broke nothing
–
play school the lower back
I used to be a stooped boy
with my back against the wall
–
recently fell (I) fell
a worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
we passed through the fields
sometimes one did drown, yet
more often not, not us
kill the curtain
–
head became heavy
after the fall I could get up right away
broke nothing
_
afer the fall I could not get up
broke nothing
–
it could get up right away after the fall
the just fallen snow could get up right away
the just shot lion could get up right away
the woman in childbirth, café lioness, up and away
–
head becomes so heavy
head becomes so heavy
brain foaming brown
pig seeks redress,
–
my head, I should have at least
with my arm, ah…
but on the water drifted an anchor,
in the waves drifted a gauge
–
I grabbed (at) something white:
the ice piled up a rabbit’s head
it came to me I had gone down to turn away
the world from the underworld
the order
the severe winter sun, a severe case of
–
it’s raining upwards, it’s snowing in the country
we wish each other a happy old year
–
we trudged through the fields
we flew as we went, carts to our knuckles,
killing all curtains in
passing. clouds as floes
deep beneath us floated gauges
not boards but spell-bound children, punished
for allowing one of their circle to drown.
they had laughed it. they had done it.
the spell broke (the ice) ?
From: Leegte lacht
recently fell (I) fell
recently fell (I) fella worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
broke nothing
then all lost children
suddenly flowed underneath,
I became a sack of stooped, skinny children
I should not have fallen
–
all lost children
suddenly flowed underneath
and I became a sack of stooped, shivering boys
I should not have fallen
we passed through the fields
sometimes one did drown yet
more often not, not us
–
we passed through the meadows
where one did drown, sometimes
yet more often not, not us
a cloud as a floe
in the hard wind
above the river
I go tonight
clouds as floes
in the hard wind
above the river
attack in flight
on the water floated a gauge
in the waves drifted an anchor
–
ice floes in the hard wind
on the river. the hard wind on the river
I go tonight
the clouds pile up
against the moon
recently fell (I) fell
a worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
broke nothing
–
play school the lower back
I used to be a stooped boy
with my back against the wall
–
recently fell (I) fell
a worn board gave way
(I) landed well but wrongly
rightly so, but well
nothing broken yet
we passed through the fields
sometimes one did drown, yet
more often not, not us
kill the curtain
–
head became heavy
after the fall I could get up right away
broke nothing
_
afer the fall I could not get up
broke nothing
–
it could get up right away after the fall
the just fallen snow could get up right away
the just shot lion could get up right away
the woman in childbirth, café lioness, up and away
–
head becomes so heavy
head becomes so heavy
brain foaming brown
pig seeks redress,
–
my head, I should have at least
with my arm, ah…
but on the water drifted an anchor,
in the waves drifted a gauge
–
I grabbed (at) something white:
the ice piled up a rabbit’s head
it came to me I had gone down to turn away
the world from the underworld
the order
the severe winter sun, a severe case of
–
it’s raining upwards, it’s snowing in the country
we wish each other a happy old year
–
we trudged through the fields
we flew as we went, carts to our knuckles,
killing all curtains in
passing. clouds as floes
deep beneath us floated gauges
not boards but spell-bound children, punished
for allowing one of their circle to drown.
they had laughed it. they had done it.
the spell broke (the ice) ?
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère