DE SPIEGEL VAN HET BEWONDERDE LICHAAM

DE SPIEGEL VAN HET BEWONDERDE LICHAAM

Elke dag
smelt het bewonderde lichaam in de lucht,
wordt een geur;
het wentelt zich, ontbiedt iedere geur
naar zijn bed
om zijn dromen te omsluieren,
als wierook op te lossen
en als wierook terug te keren.
Zijn eerste verzen zijn de kwelling van een kind
verdwaald in de maalstroom van bruggen
niet wetend hoe in het water
te blijven, noch hoe over te steken.