Poem
Karen Solie
WAGER
WAAGSTUK
De stille tijd schenkt regen en nieuw levenaan oude gewoontes. Wat het ook is dat we doen, we zullen het
moeten willen. Bermverlokkingen in the great southwest
zijn niets zonder ons. De Grootste dieren ter Wereld,
planten, mineralen, vervagen en vallen als vuilnis neer
naast onze geliefde provinciale autowegen, en de Four Aces
in Kingman, Arizona, die zich de aandacht op de hals haalde
van de Gezondheidsraad, sloot de deuren
voorgoed. Ik zal je wel vertellen:
als jij denkt dat het erger is om het nooit te hebben geprobeerd,
dan heb je het niet echt geprobeerd.
Hoewel alles lijkt te wijzen op een uiterst fantasieloos
gebrek aan fatsoenlijk oordeelsvermogen, is het mogelijk,
in de echoachtige eenzaamheid die de nasleep vormt der beslissingen,
om je buiten te wagen in het uur van het vervagende contrast,
onder de waarschuwende parfums van de chocoladerepenfabriek,
zonder kwade bedoelingen. Het is met eerzaamheid
als met timing. Men kan er geen talent voor hebben.
Neem die knaap hier voor me die nu al 45 minuten lang
met zijn richtingwijzer aan door dit district met weinig afslagen rijdt,
alsof de hoop op een linksaf alles is wat hij nog heeft
tijdens zijn enige kans op deze aarde.
© Vertaling: 2012, Jabik Veenbaas
WAGER
Off-season brings rain and new lifeto old habits. Whatever it is that we’re doing, we can’t help
wanting to. Roadside attractions of the great southwest
are nothing without us. The World’s Largest animals,
vegetables, minerals fade and fall over as junk
beside our beloved minor highways, and the Four Aces
in Kingman, Arizona, having suffered the attentions
of the Board of Health, has closed its doors
for good. I’m telling you,
if you believe it’s worse never to have tried,
then you haven’t really tried.
Though the evidence confirms a deeply unimaginative
lack of decent judgement, it’s possible,
in the echoey solitude that is resolve’s aftermath,
to venture out into the hour of diminishing contrast,
under cautionary perfumes of the chocolate bar factory,
with the intent to do no harm. The honourable life
is like timing. One might not have the talent for it.
Take this guy up ahead who’s driven 45 minutes
with his turn signal on through this jurisdiction of few exits,
as if the hope of a left is all he’s got now
in his one chance on this earth.
© 2009, Karen Solie
From: Pigeon
Publisher: House of Anansi Press, Toronto
From: Pigeon
Publisher: House of Anansi Press, Toronto
Poems
Poems of Karen Solie
Close
WAGER
Off-season brings rain and new lifeto old habits. Whatever it is that we’re doing, we can’t help
wanting to. Roadside attractions of the great southwest
are nothing without us. The World’s Largest animals,
vegetables, minerals fade and fall over as junk
beside our beloved minor highways, and the Four Aces
in Kingman, Arizona, having suffered the attentions
of the Board of Health, has closed its doors
for good. I’m telling you,
if you believe it’s worse never to have tried,
then you haven’t really tried.
Though the evidence confirms a deeply unimaginative
lack of decent judgement, it’s possible,
in the echoey solitude that is resolve’s aftermath,
to venture out into the hour of diminishing contrast,
under cautionary perfumes of the chocolate bar factory,
with the intent to do no harm. The honourable life
is like timing. One might not have the talent for it.
Take this guy up ahead who’s driven 45 minutes
with his turn signal on through this jurisdiction of few exits,
as if the hope of a left is all he’s got now
in his one chance on this earth.
From: Pigeon
WAGER
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère