SEPTEMBER SIXTEENTH

Night, blue. Night, black.
We so easily think ourselves lost.
But the bells on the small horse’s
harness, and one day it’ll be September sixteenth,
for all creatures and critters, for every tree!
The soul is shy. A little water and oats are enough
A few sparkling transparent rocks
It’s not good to have decay that’s far advanced and
to cry a lot or travel to meaningless
conferences, this we know, we who long
have lived in a severe climate.

ZESTIEN SEPTEMBER

Blauwe nacht. Zwarte nacht.
We denken snel dat we verloren zijn.
Maar de belletjes aan het tuig van het
kleine paard, en op een dag is het zestien september,
voor alle wormpjes en vee, voor elke boom!
De ziel is schuchter. Een weinig water en haver volstaan.
Een paar kleurige doorschijnende stenen
Het is maar niets, dat vergevorderde verval en
te veel huilen of zinloze
congressen bijwonen, dat weten
wij die al lang in een hard klimaat verblijven.

SEXTONDE SEPTEMBER

Natt blå. Natt svart.
Vi tror oss lätt förlorade.
Men bjällrorna på den lilla hästens
seldon, och en dag blir det sextonde september,
för alla kryp och kreatur, för varje träd!
Själen är blyg. Litet vatten och havre förslår
Några granna genomskinliga stenar
Det är inte bra med långt framskridet förfall och
att gråta för mycket eller resa till meningslösa
konferenser, vet vi som länge
vistats i ett strängt klimat.