SEXTUS PROPERTIUS

Sorry it’s taken me so long to answer, the summer passed so quickly.
Are there seasons where you are? Do you walk on sparkling and sharp
rocks? I think of you often. Tragic gestures, sunglasses,
careful deliberate steps . . . You know how it is. How all went wrong,
how stupid, how perhaps the wrong person finally went and died. All
bottoms fall out. All bottoms fall out. “Terrible!” we shouted,
“terrible, fantastic!” Right now when I’m writing it’s October with
snow in the air; saddle, bridle, disinfect wounds, state your ID number
and address, carry out necessary repair work on the south side.
Change to winter tyres. Whatever love is – no one found protection
against it. Are you together now? The clouds float slowly over the
fields, the wind is mild. I’d love to know how it ends. Is your
heart transparent like crystal? When we meet I’ll
ask about those hyacinths.

SEXTUS PROPERTIUS

Het spijt mij dat ik zo lang gewacht heb voor ik je antwoordde, de zomer is voorbij gevlogen.
Zijn er ook seizoenen waar jij bent? Loop je op vonkende, scherpe
stenen? Ik denk vaak aan je. Tragische gebaren, zonnebril,
afgemeten aarzelende stappen... Je weet hoe het is. Hoe het allemaal fout ging,
hoe bespottelijk, hoe tenslotte wellicht de verkeerde persoon doodging. De
bodem valt overal uit. De bodem valt overal uit. ‘Ontzettend!’ riepen wij,
‘ontzettend, ongelofelijk!’ Nu ik dit schrijf is het oktober:
sneeuw in de lucht; zadelen, optuigen, wonden ontsmetten, registratienummer
en adres opgeven, starten met dringende reparaties aan de zuidkant.
Sneeuwbanden opleggen. Wat liefde ook moge zijn – niemand kan zich ervoor behoeden.
Zijn jullie nu samen? Wolken trekken laag over de akkers, er staat
een milde wind. Ik zou graag weten hoe het afloopt. Is je hart
transparant als kristal? Als we elkaar weerzien zal ik
naar die hyacinten informeren.

SEXTUS PROPERTIUS

Förlåt att jag dröjt med att svara, sommaren gick så fort.
Finns det årstider där du är? Går du på gnistrande och vassa
stenar? Jag tänker ofta på dig. Tragiska gester, solglasögon,
avmätt dröjande steg . . . Du vet hur det är. Hur allt gick åt skogen,
hur löjligt, hur fel person kanhända till sist gick och dog. Alla
bottnar faller ur. Alla bottnar faller ur. ”Förfärligt!” ropade vi,
”förfärligt, fantastiskt!” Nu när jag skriver är det oktober med
snö i luften; sadla, tränsa, desinfektera sår, uppge personnummer
och adress, inleda nödvändiga reparationsarbeten på sydsidan.
Byta till vinterdäck. Vad än kärleken är – ingen fann skydd däremot.
Är ni tillsammans nu? Molnen går lågt över åkrarna, det blåser
milt. Jag skulle gärna vilja veta hur det slutar. Är ditt hjärta
transparent som kristall? När vi ses skall jag
fråga om de där hyacinterna.