POETIC INTERESTS

Barely awake, I understood that I’ve been thrown out of the field of poetic interests
am walking around the high wall of inspiration and ideals
                      no one hears my voice
there, inside, blind Homer masturbates dreaming about that tramp Helen
Achilles mourns his lover Patroclus
a lame, moustached Sappho, stinking of onions, sucks a young
                     sailor’s cock, and when he’s sailed, begins
                     out of hopelessness, to molest feather-eyed girls
in the narrow streets of Alexandria Cavafy hunts transvestites, not awaiting the
               barbarians he indulges the first
               donkey herder he comes upon
Li Po drinks with Omar, unconscionably using the full moon’s light
Edgar Poe necrophilically covers himself in dead crows
Eliot attempts to scatter his old seed into infertile ground
and Pound, in jail, kisses the ass of the pederast emperor Mussolini
I understood, appallingly, that I’d like to do the same –
              fornicate in the embrace of metaphor
                              fuck vestal metonyms
I’d even surrender to homosexual relations with comparisons, though
I’ve never indulged in them in that way, have not adored them like Rainer Maria, Austrian
hermaphrodite, man, writing lines to the woman who lives
                      within him, poet, managing
                       to smooth-talk God himself
I want to, but I cannot because they won’t let me in, don’t hear my voice
even if I shout that I’ve solved Shakespeare’s riddle, that I know in
              whose name Jehovah wrote the Bible
I am only a shadow, sitting by the gates of Hades beside that arrogant Ulysses
telling stories of my grievances to my father’s indifferent ghost
who, from time to time, gusts an ash wind at me
                              and whispers
son, for the nonsense you talk pour me even a drop of life
this shit hole of eternity
                             suffocates terribly

POËTISCHE BELANGSTELLING

Nauwelijks ontwaakt, begreep ik, dat ik het veld der poëtische belangstelling ben uitgegooid
Ik loop rondom een hoge muur van inspiratie en idealen
     niemand hoort mijn stem
daar binnen trekt de blinde Homerus zich af en dagdroomt over Helena de hoer
beweent Achilles zijn geliefde Patroclus
sabbelt de kreupele, besnorde, naar uien stinkende Sappho op de pik
      van een jonge matroos, en na zijn vertrek begint zij
      uit wanhoop meisjes met zwemmerige ogen te verloederen
in de smalle steegjes van Alexandrië jaagt Kavafis achter travestieten aan,
      en als hij geen barbaren ontmoet, geeft hij zich aan de eerste
      de beste ezeldrijver die hij tegenkomt
Li Po zit met Omar te slempen en maakt een onmatig gebruik van het volle maanlicht
Edgar Poe doet of hij zich als necrofiel met dode raven omringt
Elliot probeert zijn ouwelijk zaad op onvruchtbare aarde uit te storten
en Pound kust in de gevangenis de kont van imperator Mussolini met de fasces
ik begreep, dat ik dolgraag hetzelfde wou doen –
     liederlijk leven omarmd door metaforen
     met Vestaalse maagden elkaar bestuiven in metonymia
en me zelfs overgeven aan homoseksuele relaties in parabels hoewel
ik daar nooit veel van moest hebben, zoals Rainer Maria die er wel gek op was,
de Oostenrijkse hermafrodiet, de man, die verzen schreef aan de vrouw in hemzelf,
     de dichter, die het klaarspeelde
     om God zelve in te palmen
ik wil wel, maar kan niet, want men laat mij niet binnen, hoort mijn stem niet,
al zou ik schreeuwen, dat ik het raadsel Shakespeare heb ontsluierd, dat ik weet,
onder welke schuilnaam Jahwe de Bijbel heeft geschapen
ik ben maar een schaduw, ik zit bij de poort van de Hades samen met die opschepper van een Odysseus
en vertel over mijn beledigingen aan het totaal onverschillige spook van de vader
dat af en toe als een asregenvlaag naar mij toe waait
     en sist
mijn zoon, in plaats van onzin uit te kramen, schenk mij liever in,
al was het maar één druppel leven, het is om van te verdorsten
     in dit bescheten gat van de eeuwigheid

POETINIAI INTERESAI

Vos nubudęs supratau, kad esu išmestas iš poetinių interesų lauko
vaikštau aplink aukštą įkvėpimo ir idealų sieną
              niekas negirdi mano balso
ten, viduje, aklas Homeras masturbuojasi svajodamas apie kekšę Eleną
Achilas aprauda meilužį Patroklą
šluba, ūsuota, svogūnais trenkianti Sapfo čiulpia pimpalą
           jaunam jūreiviui, o jam išvykus, ima
           iš nevilties tvirkinti pluksnaakes mergaites
siaurose Aleksandrijos gatvelėse Kavafis medžioja transvestitus, nesulaukęs
                barbarų atsiduoda pirmam
                 pasitaikiusiam asilų varovui
Li Po girtauja su Omaru, nesaikingai vartodami pilnaties šviesą
Edgaras Po nekrofiliškai apsimetinėja mirusiom varnom
Eliotas mėgina savo seniokišką sėklą ištrėkšti į nevaisingą žemę
o Poundas kalėjime bučiuoja šikną žagarų imperatoriui Musoliniui
supratau, kad siaubingai norėčiau daryti tą patį –
                         ištvirkauti metaforų glėbyje
                         dulkintis su vestalėmis metonimijomis
atsiduočiau netgi homoseksualiems santykiams su palyginimais, nors
niekad nemėgau jų taip, kaip garbino Raineris Maria, austrų
hermafroditas, vyras, rašantis eiles moteriai, kuri gyvena
           jame pačiame, poetas, sugebėjęs
           užkalbėti dantis pačiam Dievui
noriu, bet negaliu, nes manęs neįleidžia, negirdi mano balso
net jei rėkčiau, kad įminiau Šekspyro mįslę, kad žinau, kieno
         vardu prisidengęs Bibliją kūrė Jahvė
esu tik šešėlis, sėdžiu prie Hado vartų kartu su pasipūtėliu Ulisu
ir pasakoju savo nuoskaudas viskam abejingai tėvo šmėklai
kuri kartas nuo karto gūsteli į mane pelenų vėju
                            ir šnabžda
sūnau, užuot kalbėjęs nesąmones, įpilk man nors lašą gyvybės
baisiai troškina šitoj
                            sušiktoj amžinybės skylėj