Julius Chingono

Zijn Engelse poëzie werd ook opgenomen in bloemlezingen.
Zimbabwe is een straatarm land, dat nog niet lang geleden door oorlogsgeweld werd geteisterd. De herinneringen aan dat geweld zijn in Chingono’s gedichten zeer aanwezig, en de armoede van zijn volk spreekt uit vrijwel alle verzen. Chingono is een geëngageerd dichter. Hij is de dichter van het mededogen, hij zoekt de armen op in hun dagelijkse strijd om het bestaan, hij signaleert de details van hun schrijnende zorgen. Hij vertelt over de arme vrouw die aan God vraagt of zijn uitverkorenen overvloedige rijkdommen mogen ontvangen, zodat zij haar kostje kan opscharrelen in hun vuilnisvaten. Hij beschrijft uitgebreid hoe hij zijn huisraad her en der bijeenraapt. En hij identificeert zich met het jongetje dat losse sigaretten aan de cafédeur verkoopt om wat geld voor zijn gezin te verdienen.
Chingono’s engagement uit zich niet in felle tirades, niet in gezwollen retoriek, maar in ironie en in subtiele beeldspraak. Over zijn gedichten ligt de glans van de eenvoud. Ze zijn geschreven in een uiterst spaarzame, ongeaffecteerde taal. Toch duurt het soms even voor je tot de kern ervan doordringt. Vaak ontdek je pas bij nadere lezing hoe geraffineerd de dichter zijn beeldtaal binnensmokkelt en hoe intelligent hij reflecteert. Je beseft dan ineens hoe fijnzinnig Chingono’s soberheid is. Julius Chingono was te gast op het Poetry International Festival Rotterdam in 2004. Deze tekst is voor deze gelegenheid geschreven.

Publicaties:
Chipo Changu (1978); Ruvimbo (1980); Mireza yerudo / Flags of Love (1983); Flag of Rags (1996).