Paul Tran

“I once thought I was
my own geometry,
my own geocentric planet
spinning like a ballerina, alone
at the center of the universe,
at the command of a god”

Hoewel Paul Tran pas in 2022 gedebuteerd is, heeft die al een stevige plek verworven in het Amerikaanse poëzielandschap. Hun eerste bundel, All the flowers kneeling, werd door critici bijzonder goed ontvangen, en op Amerikaanse podia is Tran, die begon in de slam scene, al meer dan een decennium een graag geziene spreker en performer. Tran schittert in hun voordracht en bruist van levensplezier. De dichter ontving een fellowship van de Poetry Foundation en is de winnaar van de Discovery/Boston Review-poëzieprijs. Ook doceert Tran creative writing, Engelse taal en literatuur en Aziatisch-Amerikaanse studies aan de Universiteit van Wisconsin-Madison. De dichter is bijzonder geïnteresseerd in het onderzoekende van poëzie, en zegt dat hun gedichten zeker geen conclusie van zo’n onderzoek zijn: “Vaak kom ik erachter dat mijn gedichten leiden tot meer vragen, meer gedichten”. Dat proces is altijd gaande, en daarin schuilt voor Tran de waarde van het dichtersvak. Tran laat zich voor hun gedichten regelmatig inspireren door elementen uit de geschiedenis; onderzoekers uit de 15e eeuw, klassieke schilderkunst die door Trans woorden plotseling zeer relevant lijkt voor de tijd van nu. De dichter zal in juni op uitnodiging van Poetry International en het Nederlands Letterenfonds drie weken in Nederland verblijven, waar die naar eigen zeggen verheugd is om het werk van de Hollandse Meesters eindelijk in het echt te zien.