A Corinthian ode

though I speak with the tongues of animals and things
and you did not break or tear me apart
I would bleat like trinkets
or howl in a house plant


and though I have the gift of prophecy
and am well-read in the monuments one did smite
from yellowed sorrow on wings of glorious rhyming granite
and I have the windbag that blasts basalt to prophets
and have not you
I would be a windblown leaf in windiness
and barf witness to bare drift sand


and though I sing my loins and surrender
and you were not to scorch my senses
senseless would I be white on white


you snatch me prey and your tongue lets what once was silent
scream in the language of angels
and all things cover you all things believe you -
all things hope you all things bear you
you will never fail but whether there be chiselled
and thumbtacked passion you fulfil its prophecy
whether pomp it will crave you
whether word-hoard you are its bride


for we taste in part and partly surmise
but when perfection bites
mystery tastes our entire tongue


when I was not yet animal I spoke as a man
I was as a man inclined I lay as a man
yet now born in your sense


for in the mirror I saw no mystery
yet now body in body


and now abides your body in my senses these three
but the greatest of these is your body

Een Corinthische ode

Een Corinthische ode

al ware het dat ik de talen der dieren en dingen sprak
en jij brak en verscheurde mij niet
ik zou blaten als snuisterijen
en brullen in een kamerplant


en al ware het dat ik de gave had van profeten
en de belezenheid van monumenten uit vergeeld verdriet
vandaan gehouwen op vleugels van triomfantelijk rijmend graniet
en ik had de windbuil die basalt tot profeten blaast
en jou had ik niet
ik zou verwaaid bladeren in winderigheid
en getuigenis braken van braakliggend stuifzand


en al ware het dat ik mijn lendenen zong en overgaf
en jij blakerde mijn zinnen niet
zinloos zou ik wit op wit zijn


jij klauwt mij prooi en jouw tong laat wat voorheen zweeg
in de taal van engelen schreeuwen
en alle dingen bedekken jou alle dingen geloven jou -
alle dingen hopen jou alle dingen verdragen jou
jij vergaat nimmermeer maar hetzij gebeitelde
en opgeprikte passie jij vervult haar profetie
hetzij pracht zij wil naar jou talen
hetzij woordenschat jij bent haar bruid


want delen van ons proeven en wij raden ten dele
maar wanneer volmaaktheid toehapt
proeft raadsel onze hele tong


toen ik dierlijk nog niet was sprak ik als een man
was ik als een man gezind lag ik als een man
maar nu in jouw zin geboren


want ik zag in de spiegel geen raadsel
maar nu lijf in lijf


en nu blijft in mijn zinnen jouw lijf deze drie
doch de meeste van deze is jouw lijf