SNOW

the pregnant full rhyme from cot to cot
that pathetic peripeteia of being a daddy
always appeared to me for the life-leaving lessers

not for the signifier who leaves black on white
composes bird and bee into higher honey
who smokes mysterious roses to suck sense
does not have rosy flesh suckled in his name
yet will write his name among the names

who has a name to bear must cue-cue
on daddy-diapers dump

early january it had snowed
which was awkward
the buses were off schedule by levendaal
steamed up with impatience inside
foothold slipped under grip and tread
we slipped away together in beschuitsteeg

in minnestraat we danced the first tracks
paradijssteeg was a christmas card
in mirakelsteeg we made a snowman resembling each other
leiden was in short oz in wonderland
and you felt the child inside you

still I hardly worried
in the netherlands these things are well looked after
grit the city had curretted
the buses ran on schedule again tracks melted
the snowman had been done away with

but I read snow poems more often now of it\'s snowing
we have died it snows between the hives
I need inspired by delusion of sense embody the dispirited
and thoughts lie dead on virgin white

SNEEUW

SNEEUW

het pregnante volrijm van wieg tot wieg
die pathetische peripetie van dat je pappa bent
leek mij altijd voor de leven latende lozen

niet voor de betekenaar die zwart op wit nalaat
bloem en bij verdicht tot hoger honing
die raadselige rozen rookt om zin te zuigen
geen rozig vlees laat zogen voor zijn naam
maar zijn naam zal schrijven tussen de namen

wie heeft een naam te baren moet kuku
op pamperpappa\'s poepen

begin januari had het gesneeuwd
wat lastig was
de bussen raakten ontregeld door het levendaal
beslagen van ongeduld binnenin
houvast gleed weg onder grip en profiel
wij gleden samen uit in de beschuitsteeg

in de minnestraat dansten wij de eerste sporen
de paradijssteeg was een kerstkaart
in de mirakelsteeg maakten wij een pop die op elkaar leek
leiden was kortom oz in wonderland
en je voelde het kind in je groeien

toch zorgen maakte ik mij nauwelijks
in nederland zijn deze dingen goed geregeld
pekel had de stad gecuretteerd
de bussen reden weer op schema sporen gesmolten
de sneeuwpop was weer weg gemaakt

maar ik lees nu vaker sneeuwgedichten van het sneeuwt
wij zijn gestorven het sneeuwt tussen de korven
ik dien bezield door waan van zin ontzieling te lijf
en gedachten liggen dood in onbeschreven wit