Samira Negrouche
A.
On this morning cracked with disappointments when blue has left the sea to invade the hill in a uniformed chain tightening on the diminishing crowds. Midnight aborts the day leaving the Casbah to its rubbish and fragments. I appeal to the memory of Algiers from its seaside bars to the tanks of the occupation, I appeal to Hassiba to Djamila to Didouche and to Boudiaf to the ancestors and to the amnesiacs to the rapists of dreams and to the perpetual traitors I appeal to every drop spilled to every humiliation let the bay gush forth at last and let it inhabit us let it open our senseless eyelids let Al Anka and the besieged diwans awaken let the doorways of our houses open and let a new song arise. Let the TGV Express awaken, let it bring back the breeze from Tanger and let it start a new route from Tunis to Alexandria and from Beirut to Istanbul. Let a new day open and let Midnight be fragrant with jasmine.
A.
Op deze dag vol scheuren van ontgoocheling waarop het blauw uit de zee trekt om de heuvel te overspoelen blinde ketens in de kleine massa aborteert Middernacht de dag en laat zo de Kashbah over aan zijn puin. Ik doe een beroep op de herinnering van Algiers aan zijn handelsposten aan zee op de tanks van de bezetting ik doe een beroep op Hassiba op Djamila op Didouche en op Boudiaf op de voorouders en op de vergeters op de verkrachters van dromen en de eeuwige verraders ik doe een beroep op elke vergoten druppel op elke vernedering laat de baai eindelijk in zicht komen en ons welkom heten en onze afgematte oogleden openen laat Al Anka en de belegerde diwans ontwaken laat de drempels naar onze huizen opengaan en het nieuwe lied weerklinken. Laat de TGV expresse wakker worden, de wind uit Tanger terugbrengen en aan een reis van Tunis naar Alexandrië en van Beirut naar Istanbul beginnen. Laat een nieuwe dag ontluiken en laat Middernacht de geur dragen van jasmijn.
A.
En cette journée lézardée de déceptions où le bleu a quitté la mer pour envahir la colline chaînes blindées dans l’amas minuscule Minuit avorte le jour laissant la Casbah à ses débris. J’en appelle à la mémoire d’Alger de ses comptoirs marins aux chars de l’occupation j’en appelle à Hassiba à Djamila à Didouche et à Boudiaf aux ancêtres et aux amnésiques aux violeurs de rêves et aux traîtres de toujours j’en appelle à chaque goutte versée à chaque humiliation que jaillisse enfin la baie et qu’elle nous habite qu’elle ouvre nos paupières assommées que se réveillent Al Anka et les diwans assiégés que s’ouvrent les seuils de nos maisons et que s’élève le chant nouveau. Que se lève le TGV expresse, qu’il ramène la brise de Tanger et qu’il amorce sa course de Tunis à Alexandrie et de Beyrouth à Istanbul. Que s’ouvre un jour nouveau et que Minuit embaume de jasmin.
From: Six arbres de fortune autour de ma baignoire
Publisher: Éditions Mazette, Plaisir
A.
Op deze dag vol scheuren van ontgoocheling waarop het blauw uit de zee trekt om de heuvel te overspoelen blinde ketens in de kleine massa aborteert Middernacht de dag en laat zo de Kashbah over aan zijn puin. Ik doe een beroep op de herinnering van Algiers aan zijn handelsposten aan zee op de tanks van de bezetting ik doe een beroep op Hassiba op Djamila op Didouche en op Boudiaf op de voorouders en op de vergeters op de verkrachters van dromen en de eeuwige verraders ik doe een beroep op elke vergoten druppel op elke vernedering laat de baai eindelijk in zicht komen en ons welkom heten en onze afgematte oogleden openen laat Al Anka en de belegerde diwans ontwaken laat de drempels naar onze huizen opengaan en het nieuwe lied weerklinken. Laat de TGV expresse wakker worden, de wind uit Tanger terugbrengen en aan een reis van Tunis naar Alexandrië en van Beirut naar Istanbul beginnen. Laat een nieuwe dag ontluiken en laat Middernacht de geur dragen van jasmijn.
From: Six arbres de fortune autour de ma baignoire
A.
On this morning cracked with disappointments when blue has left the sea to invade the hill in a uniformed chain tightening on the diminishing crowds. Midnight aborts the day leaving the Casbah to its rubbish and fragments. I appeal to the memory of Algiers from its seaside bars to the tanks of the occupation, I appeal to Hassiba to Djamila to Didouche and to Boudiaf to the ancestors and to the amnesiacs to the rapists of dreams and to the perpetual traitors I appeal to every drop spilled to every humiliation let the bay gush forth at last and let it inhabit us let it open our senseless eyelids let Al Anka and the besieged diwans awaken let the doorways of our houses open and let a new song arise. Let the TGV Express awaken, let it bring back the breeze from Tanger and let it start a new route from Tunis to Alexandria and from Beirut to Istanbul. Let a new day open and let Midnight be fragrant with jasmine.
Sponsors
