LOVE POEM WITH APOLOGIES FOR MY APPEARANCE

LIEFDESGEDICHT MET EXCUSES VOOR HOE IK ERBIJ LOOP

Soms denk ik dat ik mijn slechtste kant
voor jou bewaar. De slobberige dennengroene
joggingbroek, de lange bh-loze dagen, haren
geklit en verward, een voorhoofd vol schaduwen
waarin duivelse gedachten hun hoefklepperdans
doen op het brein. Liefst wil ik zeggen dat dit betekent
dat ik van je houd, het T-shirt van vlekkerig wit katoen,
de tranen, de pistachedopjes, de berg
sinaasappelschillen op mijn bureau, maar zo zit het niet.
Ik beweeg me in dit huis met jou, zoals ik me beweeg
in mijn hoofd, niet verkrampt in de kooi van mooi zijn.
Ik doe zoals ik doe in het hoge gras, meer dier-in-mij
dan veel anders. Nee, het komt omdat ik van je houd,
maar nog meer omdat wanneer jij het terugzegt, lichten
uit, een koude wind door de gordijnen, ik het, misschien
voor het eerst in mijn leven, geloof.

LOVE POEM WITH APOLOGIES FOR MY APPEARANCE

Sometimes, I think you get the worst
of me. The much-loved loose forest green
sweat pants, the long bra-less days, hair
knotted and uncivilized, a shadowed brow
where the devilish thoughts do their hoofed
dance on the brain. I’d like to say this means
I love you, the stained white cotton t-shirt,
the tears, pistachio shells, the mess of orange
peels on my desk, but it’s different than that.
I move in this house with you, the way I move
in my mind, unencumbered by beauty’s cage.
I do like I do in the tall grass, more animal-me
than much else. I’m wrong, it is that I love you,
but it’s more that when you say it back, lights
out, a cold wind through curtains, for maybe
the first time in my life, I believe it.