Faoin nGaoth

Tar éis na báistí. Seo an t-áth.
Siúilim liom tríd an gcoill.
Caidreamh collaí na n-éan ildaite.
Ardaíonn fuaimeanna bána go hard na spéire.
Glanann sruth na clocha.
Critheann matáin na gcloch.
Creathadh cráite chraiceann na duirlinge.
De réir mar a shéideann an ghaoth, 
Casann an ghrian laistigh amuigh
Agus forsceitheann sí an pháirc.
Agus anois tugtar radharc gan teorainn dhuit.
Déanann an ghaoth sioscarnaíl i mo chluas,
‘Cogar, dá mbeadh an dúil agamsa a mbíonn ag an solas,
D'fhéadfainn an t-aigéan a chur ag snámh i gcam an ime!”
Gaoth, a amadáin álainn!
Le do chroí flaithiúil, fírinneach.

風の説

風の説

雨後。浅瀬あり。
林をたどつていく。
色鳥の繁殖。
物音の空へのしろい浸透。
石はせせらぎに浣腸される。
石ころの括約筋のふるへ。
石ころの肉の悩みのふるへ。
風のゆらぐにつれ
陽は裏返つて野に溢れ
人は一瞬千里眼をもつ。
風はわたしにささやく。
《この光の麻薬さえあれば
ね、螻蛄の水渡りだつて
あなたに見せてあげられるわ》
このいとしい風めが。
嘘つきのひろびろの胸めが。