ТЕОРИЈАТА НА ВЕТРОТ

По дождот. Има вирови.
Чекорам низ шумата.
Парење на шарени птици.
Бела осмоза од звуци на небото.
Камењата добиваат клизма од потокот.
Треперливи сфинктери на камчињата.
Треперлива болка врз нивното тело.
Додека ветрот бранува, светлината на денот се испревртува и го преплавува полето, и
за миг некој е со око што гледа низ бескрајот.
Ми шепоти ветрот,
„Кога само би ја имал оваа дрога на светлината,
би можел и ровец да натерам да заплива низ реката 
пред твоите очи“.
Ти, будалесто, слатко и мило ветре.
Вие, лажливи, безгранични недра!

風の説

風の説

雨後。浅瀬あり。
林をたどつていく。
色鳥の繁殖。
物音の空へのしろい浸透。
石はせせらぎに浣腸される。
石ころの括約筋のふるへ。
石ころの肉の悩みのふるへ。
風のゆらぐにつれ
陽は裏返つて野に溢れ
人は一瞬千里眼をもつ。
風はわたしにささやく。
《この光の麻薬さえあれば
ね、螻蛄の水渡りだつて
あなたに見せてあげられるわ》
このいとしい風めが。
嘘つきのひろびろの胸めが。