Gedicht
Moshe Dor
ALTERNATE POSSIBILITIES
Here is the station of alternatepossibilities – one can get off, or
keep on traveling. But a Motherland,
is that subject to choice? A man
carries his passport in his breast
pocket because he craves foreign air,
a sky as singular as the ceiling
of a room he has never slept in,
and in his belly he nurtures
exotic birds, possessions
too precious to ever pawn.
It’s impossible, a man says
to himself, to be torn in half,
and unhealthy too. Well, he gets off
or he travels on, and suddenly
instead of a familiar road, a lake
imposes itself on his vision.
Cattails brush his lips. He runs
and shouts because his heart
is bursting. The entire earth
encompasses him, and all
his blood is contained within.
The poet is condemned to double
vision, but sand and stone are
sand and stone and have been
since the beginning. They lack
the capacity to forgive. The poet
looks at the man begging for mercy,
begging to be made whole, and tries
to crawl to his brother. He sings
his lament, all the colors
of the world in his mouth.
© Translation: 1989, Barbara Goldberg
From: Crossing the River
Publisher: Mosaic, Oakville, Ontario, 1989
From: Crossing the River
Publisher: Mosaic, Oakville, Ontario, 1989
Gelijkwaardige alternatieven
Bij de halte van gelijkwaardige alternatievenKan men uitstappen of blijven zitten naar believen.
Maar kan men zich beraden over een vaderland?
Men torst een paspoort mee maar voedt zich liever
Met een andere lucht onder een vreemde hemel en onderhand
Bewaart hij stiekem vogels in zijn buik als onderpand.
Het is ondoenlijk in gespletenheid te leven en ook ongezond,
Zegt hij in zichzelf en stapt uit, of niet, en terstond
Wordt zijn blikveld door een meer vernauwd in plaats van door een straat.
Geen huizen aan de oevers maar riet. Zijn hart gewond
Holt hij en schreeuwt het uit. Een toverkring ontstaat
Om hem heen en zijn bloed is vanbinnen vergaard.
De dichter is gedoemd tot dubbelzien, maar zand en steen
Zijn zand en steen en zijn het altijd geweest, ze kunnen geen
Vergiffenis schenken. En als hij de man ziet smeken om meelij,
Om weer heel te mogen worden, dan huilt hij en weent
En kruipt op hem, zijn mensenbroeder, af, probeert dichtbij
Te komen en zijn tong maakt, als een penseel, een kleurenbrij.
© Vertaling: 1996, Shulamith Bamberger
שוויון האפשרויות
שִׁוְיוֹן-הָאֶפְשָׁרוּיּוֹת הוּא תַּחֲנָה שֶׁבָּהּ אֶפְשָׁר לָרֶדֶת
אוֹ לְהוֹסִיף לִנְסֹעַ. אַך הַאִם מוֹלֶדֶת
הִיא נוֹשֵׂא לְשִׁקּוּלִים? אָדָם גוֹרֵר עַל גּוּפוֹ דַּרְכּוֹן,
וַעֲדַיִן הוּא אוֹכֵל רוּחַ אַחֶרֶת, שָׁמַיִם כְּמוֹ חֶדֶר
זָר סוֹגְרִים עָלָיו, וּבִטְנוֹ מַסְתִּירָה צִפֳּרִים כְּמַשְׁכּוֹן.
לֹא יִתָּכֵן – אוֹמֵר אָדָם לְעַצְמוֹ – לִהְיוֹת חָצוּי, וְגַם
לֹא בָּרִיא. וּבְכֵן, הוּא יוֹרֵד, אוֹ נוֹסֵעַ. וּלְפֶתַע אֲגַם
חוֹנֵק אֶת עֵינָיו בִּמְקוֹם רְחוֹב. עַל שְׂפָתָיו סוּף
בִּמְקוֹם בָּתִּים. הוּא רָץ וְצוֹעֵק בְּלֵב מִתְפַּקֵּעַ. מַעְגַּל
קֶסֶם מִסְּבִיבוֹ, וּבְתוֹכוֹ כָּל דָּמוֹ אָסוּף.
הַמְשׁוֹרֵר נִדּוֹן לְמַבָּט כָּפוּל, אֲבָל הָאֶבֶן וְהַחוֹל
הֵם הָאֶבֶן וְהַחוֹל וְכָאֵלֶּה הָיוּ מִימוֹת עוֹלָם, הֵם לִמְחֹל
אֵינָם יוֹדְעִים. וְלָכֵן בְּהִתְבּוֹנְנוֹ כֵּיצַד הָאִישׁ רַחֲמִים
מְבַקֵּשׁ וּבִלְבַד שֶׁיִּתְאַחֶה, הוּא בּוֹכֶה, וּמְנַסֶּה לִזְחֹל
אוֹ לְהוֹסִיף לִנְסֹעַ. אַך הַאִם מוֹלֶדֶת
הִיא נוֹשֵׂא לְשִׁקּוּלִים? אָדָם גוֹרֵר עַל גּוּפוֹ דַּרְכּוֹן,
וַעֲדַיִן הוּא אוֹכֵל רוּחַ אַחֶרֶת, שָׁמַיִם כְּמוֹ חֶדֶר
זָר סוֹגְרִים עָלָיו, וּבִטְנוֹ מַסְתִּירָה צִפֳּרִים כְּמַשְׁכּוֹן.
לֹא יִתָּכֵן – אוֹמֵר אָדָם לְעַצְמוֹ – לִהְיוֹת חָצוּי, וְגַם
לֹא בָּרִיא. וּבְכֵן, הוּא יוֹרֵד, אוֹ נוֹסֵעַ. וּלְפֶתַע אֲגַם
חוֹנֵק אֶת עֵינָיו בִּמְקוֹם רְחוֹב. עַל שְׂפָתָיו סוּף
בִּמְקוֹם בָּתִּים. הוּא רָץ וְצוֹעֵק בְּלֵב מִתְפַּקֵּעַ. מַעְגַּל
קֶסֶם מִסְּבִיבוֹ, וּבְתוֹכוֹ כָּל דָּמוֹ אָסוּף.
הַמְשׁוֹרֵר נִדּוֹן לְמַבָּט כָּפוּל, אֲבָל הָאֶבֶן וְהַחוֹל
הֵם הָאֶבֶן וְהַחוֹל וְכָאֵלֶּה הָיוּ מִימוֹת עוֹלָם, הֵם לִמְחֹל
אֵינָם יוֹדְעִים. וְלָכֵן בְּהִתְבּוֹנְנוֹ כֵּיצַד הָאִישׁ רַחֲמִים
מְבַקֵּשׁ וּבִלְבַד שֶׁיִּתְאַחֶה, הוּא בּוֹכֶה, וּמְנַסֶּה לִזְחֹל
אֶל אָחִיו הָאָדָם, וְחָשׁ אֵיך לְשׁוֹנוֹ מְמָרֶסֶת צְבָעִים כְּמִכְחו֯ל.
© 1996, Moshe Dor
Gedichten
Gedichten van Moshe Dor
Close
Gelijkwaardige alternatieven
Bij de halte van gelijkwaardige alternatievenKan men uitstappen of blijven zitten naar believen.
Maar kan men zich beraden over een vaderland?
Men torst een paspoort mee maar voedt zich liever
Met een andere lucht onder een vreemde hemel en onderhand
Bewaart hij stiekem vogels in zijn buik als onderpand.
Het is ondoenlijk in gespletenheid te leven en ook ongezond,
Zegt hij in zichzelf en stapt uit, of niet, en terstond
Wordt zijn blikveld door een meer vernauwd in plaats van door een straat.
Geen huizen aan de oevers maar riet. Zijn hart gewond
Holt hij en schreeuwt het uit. Een toverkring ontstaat
Om hem heen en zijn bloed is vanbinnen vergaard.
De dichter is gedoemd tot dubbelzien, maar zand en steen
Zijn zand en steen en zijn het altijd geweest, ze kunnen geen
Vergiffenis schenken. En als hij de man ziet smeken om meelij,
Om weer heel te mogen worden, dan huilt hij en weent
En kruipt op hem, zijn mensenbroeder, af, probeert dichtbij
Te komen en zijn tong maakt, als een penseel, een kleurenbrij.
© 1996, Shulamith Bamberger
ALTERNATE POSSIBILITIES
Here is the station of alternatepossibilities – one can get off, or
keep on traveling. But a Motherland,
is that subject to choice? A man
carries his passport in his breast
pocket because he craves foreign air,
a sky as singular as the ceiling
of a room he has never slept in,
and in his belly he nurtures
exotic birds, possessions
too precious to ever pawn.
It’s impossible, a man says
to himself, to be torn in half,
and unhealthy too. Well, he gets off
or he travels on, and suddenly
instead of a familiar road, a lake
imposes itself on his vision.
Cattails brush his lips. He runs
and shouts because his heart
is bursting. The entire earth
encompasses him, and all
his blood is contained within.
The poet is condemned to double
vision, but sand and stone are
sand and stone and have been
since the beginning. They lack
the capacity to forgive. The poet
looks at the man begging for mercy,
begging to be made whole, and tries
to crawl to his brother. He sings
his lament, all the colors
of the world in his mouth.
© 1989, Barbara Goldberg
From: Crossing the River
Publisher: 1989, Mosaic, Oakville, Ontario
From: Crossing the River
Publisher: 1989, Mosaic, Oakville, Ontario
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère