Chainsaw

KETTINGZAAG

Het geschroeide vlees van hout, glad
gezaagd, bedriegt: het rukken en scheuren
van de ketting, zijn snelle wenteling
een maskering van rauwe wreedheid.
Hij is niet alleen machine. In de wazige
vlek van zijn actie, in zijn schorre schreeuw
verbergt hij het venijn van organismen.
Cybernetisch, empirisch, absolutistisch.
De scheiding van kerk en staat,
samenzweringen tegen de milieubeweging
en het zaaien van angst vormen het hart
van zijn modus operandi. Het zagen van zachthout
is misleidend, hardhout dramatisch: vlak
voor het donker op een kille avond
sproeien vonken - vuil hout,
uitgehold door termieten, hun verteerde
zandaanslibsels en ingestorte
capillaire snelwegen: het kettingzaag-effect.
Hij is niet subtiel. Niet sfeervol.
Hij is trans-niets. Een verstopte luchtfilter
maakt dat hij nog meer benzine opslorpt -
hij gorgelt, verzuipt, stokt
en verstomt. Zaagsel bedekt laarzen,
jeans, de grond. Langzaam wordt het veld geruimd,
het hout langs de muur van de zitkamer gestapeld.
Terugslag van het donker, de veiligheidspal
klikt op zijn plaats, een verre kettingzaag
versterft. Verderop, seconden later,
doet een andere hetzelfde. Ze volgen
de invallende duisternis, een estafette
van abrupte stilte, een rafelige harmoniek
die teruggaat tot zijn begin – onverdroten,
kordaat, roekeloos. Driest tot de laatste
snede, de laatste druppel brandstof.

Chainsaw

The seared flesh of wood, cut
to a polish, deceives: the rip and tear
of the chain, its rapid cycling
a covering up of raw savagery.
It is not just machine. In the blur
of its action, in its guttural roar,
it hides the malice of organics.
Cybernetic, empirical, absolutist.
The separation of Church and State,
conspiracies against the environmental
lobby, enforcement of fear, are at the core
of its modus operandi. The cut of softwood
is deceptive, hardwood dramatic: just
before dark on a chill evening
the sparks rain out – dirty wood,
hollowed by termites, their digested
sand deposits, capillaried highways
imploded: the chainsaw effect.
It is not subtle. It is not ambient.
It is trans nothing. A clogged airfilter
has it sucking up more juice –
it gargles, floods, chokes
into silence. Sawdust dresses boots,
jeans, the field. Gradually
the paddock is cleared, the wood
stacked in cords along the lounge-room wall.
A darkness kicks back and the cutout
bar jerks into place, a distant chainsaw
dissipates. Further on, some seconds later,
another does the same. They follow
the onset of darkness, a relay of severing,
a ragged harmonics stretching back
to its beginning — gung-ho,
blazon, overconfident. Hubristic
to the final cut, last drop of fuel.