Poetry International Poetry International
Gedicht

Véronique Pittolo

Girls have been created in the corset of religions

Girls have been created in the corset of religions. As mothers they’ll look back on threadbare sermons, scraped-back hair, fast-elongating legs.
 
The glint of crucifix has faded with the baby blanket, Jesus has deserted boarders’ faces, the exaggerated dog’s-dinner hairdos of all the girls whose tongues are hanging out, who sleep with open mouths. If good God registers this pulling out of shape, their puberty will make the rubber bands explode.
 
The cotton knickers will be thrown away, and with the other relics there will be less delicate destructions, the result of wars, of territorial occupations, of photos that didn’t come out.
 
You only have to recognize yourself in those first communion shoes in the light of dawn, in the words of the priest’s address.

Meisjes worden tegen wil en dank geboren

Meisjes worden tegen wil en dank geboren in het keurslijf van religies. Eenmaal moeder denken ze terug aan preken tot de draad, vlechten waaraan wordt getrokken, snel gegroeide benen.
 
De weerschijn van het crucifix is vervluchtigd in afwezigheid van een knuffelbeest, Jezus is verdwenen op de gezichten van de kostschoolleerlingen, op de overdreven, opgetuigde haardos van alle meisjes die een harde dobber hebben, die slapen met hun mond open. Als goede God die vervorming registreert, doet de puberteit de elastiekjes knappen.
 
Katoenen slipjes worden weggegooid, en tussen andere overblijfselen zijn er ook minder subtiele verwoestingen, veroorzaakt door oorlogen, door bezette gebieden, door mislukte foto’s.
 
Je hoeft jezelf alleen maar te herkennen in eerste-communieschoenen en onder het koorhemd, in de woorden van de priester.

On a fait naître les jeunes filles dans le corset des religions. Une fois mères, elles se souviendront des sermons jusqu’à la corde, des cheveux tirés, des jambes vite grandies.
 
Le reflet du crucifix s’est effacé en l’absence de doudou, Jésus a déserté le visage des pensionnaires, les chevelures exagérées, ficelées, de toutes celles qui en bavent, ouvrent la bouche en dormant. Si bon Dieu enregistre cette déformation, la puberté fera exploser les élastiques.
 
Les culottes en coton seront jetées, et parmi d’autres vestiges, il y aura des destructions moins délicates dues aux guerres, aux occupations de territoires, aux photos ratées.
 
Il suffit de se reconnaître dans les souliers d’une communiante et sous l’aube, dans le discours du prêtre. 
Close

Meisjes worden tegen wil en dank geboren

Meisjes worden tegen wil en dank geboren in het keurslijf van religies. Eenmaal moeder denken ze terug aan preken tot de draad, vlechten waaraan wordt getrokken, snel gegroeide benen.
 
De weerschijn van het crucifix is vervluchtigd in afwezigheid van een knuffelbeest, Jezus is verdwenen op de gezichten van de kostschoolleerlingen, op de overdreven, opgetuigde haardos van alle meisjes die een harde dobber hebben, die slapen met hun mond open. Als goede God die vervorming registreert, doet de puberteit de elastiekjes knappen.
 
Katoenen slipjes worden weggegooid, en tussen andere overblijfselen zijn er ook minder subtiele verwoestingen, veroorzaakt door oorlogen, door bezette gebieden, door mislukte foto’s.
 
Je hoeft jezelf alleen maar te herkennen in eerste-communieschoenen en onder het koorhemd, in de woorden van de priester.

Girls have been created in the corset of religions

Girls have been created in the corset of religions. As mothers they’ll look back on threadbare sermons, scraped-back hair, fast-elongating legs.
 
The glint of crucifix has faded with the baby blanket, Jesus has deserted boarders’ faces, the exaggerated dog’s-dinner hairdos of all the girls whose tongues are hanging out, who sleep with open mouths. If good God registers this pulling out of shape, their puberty will make the rubber bands explode.
 
The cotton knickers will be thrown away, and with the other relics there will be less delicate destructions, the result of wars, of territorial occupations, of photos that didn’t come out.
 
You only have to recognize yourself in those first communion shoes in the light of dawn, in the words of the priest’s address.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère