ARTE POVERA

You can fold it
like simplicity, you can
tear it up
 
you can leave it blank
and let it smoulder
in the stove
 
you can see it go up
in the smoke of the ultimately
ultimate
            sweep
 
you can feel it,
like ash strewn to a windy
distant layer of dust,
becoming particles
for a poem

ARTE POVERA

ARTE POVERA

Je kan het vouwen
zoals eenvoud, je kan
het verscheuren
 
je kan het onbeschreven
in de kachel geworpen
laten smeulen
 
je kan het zien opgaan
in de rook van het uiteindelijk
ultieme
            vege
 
je kan het uitgestrooid
als as in een winderige
verte laag stof voor
een gedicht voelen
worden