Poetry International Poetry International
Gedicht

Tomaž Šalamun

Are you here?

Are you here?
I don’t know, Unnamed, I don’t know.
Look at me.
Look at me.
When you like.
When I die.
When it shines.
When my body is extinguished.
When I breathe.
When I go.
I didn’t write like this yet.
I don’t know what will happen.
I see stars.
Does it spin round?
I don’t know what spins round.
Can one hear?
I’m out of the cup.
I eat bran.
You found the cap.
I put on pajamas.
Everything goes into me.
I glued myself.
I write slowly.
You are, what I see.
When I’ll breathe, I’ll die.
The reward is terrible.
I have everything.
There’re lumberjacks.
The hour came.
There’re apricots.
I hear touches.
There’s a lock.
They said.
They danced.
Give me your cap.
I breathed.
I fell asleep.
You were fast.
I was late.
I have painted.

Ben je hier?

Ben je hier?
Ik weet het niet, Naamloze, ik weet het niet.
Kijk naar me.
Kijk naar me.
Wanneer je wil.
Als ik doodga.
Als het licht is.
Als mijn lichaam is uitgeblust.
Als ik adem.
Als ik loop.
Ik heb nog nooit zo geschreven.
Ik weet niet wat er gaat gebeuren.
Ik zie sterren.
Draait het?
Ik weet niet wat er draait.
Is het te horen?
Ik kom uit een kopje.
Ik eet een zemelbroodje.
Je vond de pet.
Ik trok een pyjama aan.
Alles gaat in mij.
Ik heb me vastgelijmd.
Ik schrijf langzaam.
Jij bent wat ik zie.
Als ik adem, ga ik dood.
Dat wordt duur betaald.
Ik heb alles.
Het zijn houthakkers.
Het is tijd.
Er zijn abrikozen.
Ik hoor aanrakingen.
Het is een slot.
Zeiden ze.
Dansten ze.
Geef me je pet.
Ik ademde.
Ik viel in slap.
Je was snel.
Ik was laat.
Ik schilderde. 

Si tu?
Ne vem, Neimenovani, ne vem.
Poglej me.
Poglej me.
Ko boš hotel.
Ko bom umrl.
Ko se bo svetlilo.
Ko bo moje telo ugasnjeno.
Ko bom dihal.
Ko bom šel.
Nisem še tako pisal.
Ne vem, kaj bo.
Vidim zvezde.
Se vrti?
Ne vem, kaj se vrti.
Se sliši?
Iz čaše sem.
Otrobe jem.
Kapo si našel.
Oblekel sem pižamo.
Vame gre vse.
Zlepil sem se.
Pišem počasi.
Ti si, kar vidim.
Ko bom dihal, bom umrl.
Plačilo je strašno.
Imam vse.
Drvarji so.
Ura je.
Marelice so.
Slišim dotike.
Ključavnica je.
So rekli.
So plesali.
Daj mi kapo.
Sem dihal.
Sem zaspal.
Si bil hiter.
Sem bil pozen.
Sem slikal.
Close

Ben je hier?

Ben je hier?
Ik weet het niet, Naamloze, ik weet het niet.
Kijk naar me.
Kijk naar me.
Wanneer je wil.
Als ik doodga.
Als het licht is.
Als mijn lichaam is uitgeblust.
Als ik adem.
Als ik loop.
Ik heb nog nooit zo geschreven.
Ik weet niet wat er gaat gebeuren.
Ik zie sterren.
Draait het?
Ik weet niet wat er draait.
Is het te horen?
Ik kom uit een kopje.
Ik eet een zemelbroodje.
Je vond de pet.
Ik trok een pyjama aan.
Alles gaat in mij.
Ik heb me vastgelijmd.
Ik schrijf langzaam.
Jij bent wat ik zie.
Als ik adem, ga ik dood.
Dat wordt duur betaald.
Ik heb alles.
Het zijn houthakkers.
Het is tijd.
Er zijn abrikozen.
Ik hoor aanrakingen.
Het is een slot.
Zeiden ze.
Dansten ze.
Geef me je pet.
Ik ademde.
Ik viel in slap.
Je was snel.
Ik was laat.
Ik schilderde. 

Are you here?

Are you here?
I don’t know, Unnamed, I don’t know.
Look at me.
Look at me.
When you like.
When I die.
When it shines.
When my body is extinguished.
When I breathe.
When I go.
I didn’t write like this yet.
I don’t know what will happen.
I see stars.
Does it spin round?
I don’t know what spins round.
Can one hear?
I’m out of the cup.
I eat bran.
You found the cap.
I put on pajamas.
Everything goes into me.
I glued myself.
I write slowly.
You are, what I see.
When I’ll breathe, I’ll die.
The reward is terrible.
I have everything.
There’re lumberjacks.
The hour came.
There’re apricots.
I hear touches.
There’s a lock.
They said.
They danced.
Give me your cap.
I breathed.
I fell asleep.
You were fast.
I was late.
I have painted.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère