HERO

HELD

Op een koude winternacht in ’78
dronk hij twee liter Russische thee,
ging naar het Rode Plein voor ’t krieken van de dag
en schreef in de sneeuw: ‘Breznjev is een idioot!’
 
Hij was mijn god, mijn held, mijn ideale wereld.
Ik stelde me voor hoe hij worstelde met zijn gulp
terwijl hij, gesnapt door de politie, de zin toch nog
had kunnen eindigen met een uitroepteken.
 
Stel je voor dat er vandaag de dag zoiets gebeurt.
Stel je een held voor in een korte schaapsleren jas
In de snijdende wind, met zijn broek naar beneden.
‘Plat!’ zeg je, en je hebt ongelijk.
 
Soms noopt de waarheid tot waanzin, verbergt zich de schoonheid
achter obscure details. Om eerlijk te zijn
ben ik nog steeds jaloers op hem die zijn urine liet vallen
in de sneeuw van de rijkstuin en de wachters
 
in hun gezicht uitlachte. Niets kan in mijn ogen op tegen
een nar en zijn lach vol met kapotte tanden.
Als de tijden in de tuin vol leugens zijn,
waarom dan zingen als de nachtegaal in ’s keizers kooi?

HERO

On a cold winter night in 78
he drank two liters of Russian tea,
went to Red Square before light
and wrote on snow: “Brezhnev is an idiot!”

He was my god, my hero, my model world.
I imagined him struggling with his fly
when, busted by police, he had managed
to end the sentence with an exclamation mark.

Imagine doing something like this nowadays.
Imagine a hero dressed in a short sheepskin coat
standing in the piercing wind, his pants pulled down.
“Gross!” you’ll say and will be wrong.

Sometimes truth necessitates madness, and beauty is hidden
behind obscure details. To tell you the truth,
I’m still jealous of him who shed his urine
in the imperial garden of snow and laughed in the face

of the guards. Nothing beats in my eyes
a jester, his smile full of broken teeth.
When times in the yard are full of lies,
why sing like a nightingale in the emperor’s cage?