OBSERVING THE MUTE CAT

DE STEMLOZE KAT OBSERVEREND

Schoon water in huis
maar de kat likt kleiwater
buiten. Drinkt de aarde.

Zijn vacht, die volmaakt is,
negeert de nevelregen.

Onze asgrijze Rus
opent zijn bek zoals andere katten
en mimet een begroetend gemauw.

Met één sprong in volle vaart
over het gras en halverwege
de gladde perenboom. Waarom? Takken?
Stoppen onthutst hem.

Als welbespraakt spinner
of verontwaardigd staartzwaaier
bedankt hij er beleefd voor
te worden opgepakt.
Zijn vriend mens doet dat nooit.

Hij vindt een stem
in de hor, waar hij kruisvormig
aan hangt, en mee rammelt –
alles om te worden binnengelaten
en op zijn mens te mogen lopen.

Hij kan zelf zijn brokjes
uit de houder vissen, maar wacht liever
tot hij bediend wordt.

Een muis waar hij op het gras
mee speelde, verstopte zich onder hem.
Ontroostbaar liep hij tenslotte
maar weg... en draaide zich om en lanceerde
zichzelf in één beweging.

Hij zit vaak boven je
en verschijnt waar jij heen gaat.

Hij bedwingt zijn geur en
draagt zijn paar besmeurde vogels
tactvol weg om ze te lezen.

OBSERVING THE MUTE CAT

Clean water in the house
but the cat laps up clay water
outside. Drinking the earth.

His pile, being perfect,
ignores the misting rain.

A charcoal Russian
he opens his mouth like other cats
and mimes a greeting mew.

At one bound top-speed across
the lawn and halfway up
the zippy pear tree. Why? Branches?
Stopping puzzles him.

Eloquent of purr
or indignant tail
he politely hates to be picked up.
His human friend never does it.

He finds a voice
in the flyscreen, rattling it,
hanging cruciform on it,
all to be let in
to walk on his man.

He can fish food pellets
out of the dispenser, but waits,
preferring to be served.

A mouse he was playing
on the grass ran in under him.
Disconsolate, at last he wandered
off – and drew and fired
himself in one motion.

He is often above you
and appears where you will go.

He swallows his scent, and
discreet with his few stained birds
he carries them off to read.