NURSING HOME

VERPLEEGHUIS

Ne tibi supersis:
overleef jezelf niet,
panikeer noch breek je heup,
spuw geen puree naar personeel –
om het einde waar gender vervaagt
heeft niemand gevraagd . . .

Toch is in het zachte pastel
van binnenlicht een dame
voorbij de geheugenval
gedestilleerd tot liefde.

Hand in hand zit ze er samen
met een oeroude vrouw
die haar George noemt en broer
terwijl bijen de tuin resumeren.

NURSING HOME

Ne tibi supersis:
don’t outlive yourself,
panic, or break a hip
or spit purée at the staff
at the end of gender,
never a happy ender –

yet in the pastel light
of indoors, there is a lady
who has distilled to love
beyond the fall of memory.

She sits holding hands
with an ancient woman
who calls her brother and George
as bees summarise the garden.