The Roses of Time

When the gate guard sinks into sleep
You turn back together with the storm
That which ages in the embrace is
The rose of time

When the birds’ routes demarcate the sky
You look backward at the sunset
That which appears in the disappearance is
The rose of time

When the sword is bent in the water
You tread the flute melody across the bridge
That which cries aloud in the conspiracy is
The rose of time

When the pen draws a line of horizon
You’re startled awake by the oriental gong
That which blooms in the reverberation is
The rose of time

It is always this moment in the mirror
This moment leads toward the gate of rebirth
And the gate opens toward seas
The roses of time

DE ROOS VAN DE TIJD

als de deurwacht diep in slaap is
keer je om met de storm
en wat oud wordt in omhelzing is
de roos van de tijd

als de weg van de vogel de hemel afbakent
kijk je terug naar de zon die zakt
en wat verschijnt in verdwijning is
de roos van de tijd

als het mes breekt in het water
vertrap je fluitspel op de brug
en wat het uitschreeuwt in complot is
de roos van de tijd

als de pen een einder tekent
schrik je wakker van de gong van het oosten
en wat opengaat in weerklank is
de roos van de tijd

in de spiegel is eeuwig dit ogenblik
dit ogenblik leidt naar de poort van nieuw leven
en die poort staat open naar zee
de roos van de tijd