Gedicht
William Cliff
TALAVÉRA
Vanguelis sat in the abject postureof a worn-out animal with his legs splayed out
(meanwhile the ship advanced glumly through the ocean
by the force of its constant motion)
Vanguelis lying with his sweaty skin
on his bed waited for me to enter his den
Homeros had sarcastically pushed me there
but I detested this mockery of the soul
Vanguelis’ skin was naked except for boxer shorts
which covered up his sexual parts
(meanwhile the ship continued glumly through the ocean
without diminishing its motion
by its propeller attached to the end of its enhanced
hull it moved the water and steadily advanced)
I drew back to avoid seeing any more derision
of what I love also for the simple reason
that the heat was suffocating that day
and put me off sticking to other flesh
(meanwhile the ship glumly ploughed on steadily
through the enormous watery swell of sea)
I withdrew out of sight of that poor guy
who was bored to death on that huge sea
and I went back into my cabin where I was face to face
with the immensity of the solitude of that place
(meanwhile the ship continued glumly through the ocean
without diminishing its forward motion)
© Translation: 2008, Sarah Lawson
TALAVÉRA
Vanguélis gaf zich bloot in de walglijke houdingvan een afgemaakt beest de vier poten de lucht in
(intussen vorderde mistroostig ’t grote schip
door de kracht van zijn ononderbroken beweging)
Vanguélis die languit op zijn kooi lag te baden
in zijn zweet wachtte of ik zijn hol binnenging
Homéros had me daar sarcastisch toe gedreven
maar ik haatte die slinkse bespotting van de ziel
op een onderbroek na die zijn geslacht bedekte
lag Vanguélis te kooi poedelnaakt en voor pampus
(intussen ging het schip onverbiddelijk voort
de oceaan te klieven zonder enig respijt
met de schroef die aan ’t eind van zijn romp was bevestigd
doorwoelde het de plas en vorderde gestaag)
ik deinsde terug om niet dat waar ik zelf van houd
als een farce te zien om de eenvoudige reden
dat de hitte die dag waarlijk verstikkend was
en ’t niet aanlokkelijk maakte ander vlees te omklampen
(ondertussen ploegde ’t schip mistroostig door die plas
zeewater uitgestrekt als een immens moeras)
ik wou me niet vertonen aan die arme stakker
die zich stierlijk verveelde op de enorme zee
en sloop terug naar mijn hut waar ik werd opgewacht door
de immense eenzaamheid waarin ik toen verkeerde
(intussen ging het schip onverbiddelijk voort
de oceaan te klieven zonder enig respijt)
© Vertaling: 2008, Maarten Elzinga
TALAVÉRA
Vanguélis se montrait dans la posture abjected’une bête abattue aux jambes grand-ouvertes
(cependant le bateau avançait mornement
par la force de son mouvement permanent)
Vanguélis étendu avec sa peau suante
sur sa couche attendait que dans son antre j’entre
Homéros m’y avait poussé avec sarcasme
mais je détestais cette dérision de l’âme
la peau de Vanguélis était nue excepté
un caleçon couvrant sa sexualité
(cependant le bateau continuait mornement
à fendre l’océan sans perdre aucun moment
par son hélice attachée au bout de sa caisse
il remuait la flache et avançait sans cesse)
je reculai pour ne plus voir la dérision
de ce que j’aime aussi pour la simple raison
que la chaleur était ce jour-là suffocante
et dégoûtait de se coller à d’autre viande
(cependant le bateau mornement labourait
l’eau marine montrant son immense marais)
je reculai hors de la vue de ce pauvre homme
qui s’ennuyait à mort sur cette mer énorme
et je rentrai dans ma cabine où m’attendait
l’immensité de la solitude où j’étais
(cependant le bateau continuait mornement
à fendre l’océan sans perdre aucun moment)
© 2007, William Cliff
From: Immense existence
Publisher: Editions Gallimard, Paris
From: Immense existence
Publisher: Editions Gallimard, Paris
Gedichten
Gedichten van William Cliff
Close
TALAVÉRA
Vanguélis gaf zich bloot in de walglijke houdingvan een afgemaakt beest de vier poten de lucht in
(intussen vorderde mistroostig ’t grote schip
door de kracht van zijn ononderbroken beweging)
Vanguélis die languit op zijn kooi lag te baden
in zijn zweet wachtte of ik zijn hol binnenging
Homéros had me daar sarcastisch toe gedreven
maar ik haatte die slinkse bespotting van de ziel
op een onderbroek na die zijn geslacht bedekte
lag Vanguélis te kooi poedelnaakt en voor pampus
(intussen ging het schip onverbiddelijk voort
de oceaan te klieven zonder enig respijt
met de schroef die aan ’t eind van zijn romp was bevestigd
doorwoelde het de plas en vorderde gestaag)
ik deinsde terug om niet dat waar ik zelf van houd
als een farce te zien om de eenvoudige reden
dat de hitte die dag waarlijk verstikkend was
en ’t niet aanlokkelijk maakte ander vlees te omklampen
(ondertussen ploegde ’t schip mistroostig door die plas
zeewater uitgestrekt als een immens moeras)
ik wou me niet vertonen aan die arme stakker
die zich stierlijk verveelde op de enorme zee
en sloop terug naar mijn hut waar ik werd opgewacht door
de immense eenzaamheid waarin ik toen verkeerde
(intussen ging het schip onverbiddelijk voort
de oceaan te klieven zonder enig respijt)
© 2008, Maarten Elzinga
From: Immense existence
From: Immense existence
TALAVÉRA
Vanguelis sat in the abject postureof a worn-out animal with his legs splayed out
(meanwhile the ship advanced glumly through the ocean
by the force of its constant motion)
Vanguelis lying with his sweaty skin
on his bed waited for me to enter his den
Homeros had sarcastically pushed me there
but I detested this mockery of the soul
Vanguelis’ skin was naked except for boxer shorts
which covered up his sexual parts
(meanwhile the ship continued glumly through the ocean
without diminishing its motion
by its propeller attached to the end of its enhanced
hull it moved the water and steadily advanced)
I drew back to avoid seeing any more derision
of what I love also for the simple reason
that the heat was suffocating that day
and put me off sticking to other flesh
(meanwhile the ship glumly ploughed on steadily
through the enormous watery swell of sea)
I withdrew out of sight of that poor guy
who was bored to death on that huge sea
and I went back into my cabin where I was face to face
with the immensity of the solitude of that place
(meanwhile the ship continued glumly through the ocean
without diminishing its forward motion)
© 2008, Sarah Lawson
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère