A young mother, dark haired, is

A young mother, dark haired, is
at the stove. A short, hand-sewn
apron with strings crossed over
her back. The tint of soap. The light
is pleasant, the kind that does not
hurt the eyes. Against the wall behind
the table is a low bench. There’s so
little room that the children must
climb to their seats. On the other
side are the grown-ups’ chairs
in a straight line, as if abandoning themselves
to a game of soldiers, or captains.

The father attaches his briefcase
to the crossbar of his bike. Every morning
at eight he enters the factory gate
and returns in the evening. On Sunday
he takes from his briefcase
a four-colour pen and paper to plan
the schedule of continuous operations
It is not easy to look the father
in the eye.

Een jonge moeder met donker haar staat

Een jonge moeder met donker haar staat
bij het fornuis. Een korte, met de hand
genaaide schort, gekruiste banden over
haar rug. De tint van zeep. Het licht
is aangenaam, het soort licht dat geen
pijn doet aan je ogen. Tegen de muur ach-
ter de tafel staat een lage bank, en er
is zo weinig ruimte dat de kinderen naar
hun plaats moeten klimmen. Aan de andere
kant staan de stoelen van de volwassenen,
in een rechte lijn, alsof ze vol overgave
spelen dat ze soldaat zijn, of kapitein.

De vader heeft een tas, die hij vastmaakt
aan de stang van zijn fiets. Elke ochtend
gaat hij om acht uur door de fabriekspoort,
en ’s avonds weer terug naar huis. Op zon-
dag haalt hij uit de tas een pen met vier
kleuren en een stapel papier. Dan maakt
hij de roosters voor de continudiensten.
Het is niet gemakkelijk de vader in de
ogen te kijken.